ประวัติศาสตร์การทหาร เป็นการรวบรวมบันทึกเหตุการณ์ต่าง ๆ ใน
ประวัติศาสตร์ ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราวของ
ความขัดแย้ง ตั้งแต่ข้อขัดแย้งระหว่าง
ชนเผ่าพื้นเมืองเล็ก ๆ สองเผ่า ระหว่างสอง
รัฐ หรือ
สงครามโลกที่มีผลกระทบต่อ
ประชากรโลกในระดับที่รุนแรง นักประวัติศาสตร์การทหารเป็นผู้ทำการบันทึกประวัติศาสตร์การทหารเหล่านี้กิจกรรมทางทหาร เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นมาเป็นเวลานับพันปี แต่การจัดการบันทึกข้อมูลนั้นเป็นไปอย่างหยาบ ๆ สิ่งที่เป็นเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์โลกก่อนประวัติศาสตร์นั้นแทบจะไม่มีข้อมูลหลงเหลืออยู่ แต่นักประวัติศาสตร์หลายคนเชื่อว่า รูปแบบของ
ยุทธวิธี ยุทธศาสตร์ และจุดมุ่งหมายในการทำสงครามต่าง ๆ นั้นแทบจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงมาเป็นเวลาร่วมห้าพันปี ในประวัติศาสตร์ที่มีบันทึกไว้และในรอบ 90,000 ปีตั้งแต่มีเผ่าพันธุ์
มนุษย์ปรากฏขึ้นมาบนโลก ตัวอย่างที่ชัดเจนอย่างหนึ่งคือ ยุทธวิธี Double envelopment หรือ
การล้อมสองด้าน ซึ่งเป็นยุทธวิธีพื้นฐานที่ใช้กันมากในการทำสงคราม ได้ถูกใช้โดย
ฮันนิบาล (Hannibal) ที่
ยุทธการคันนาย เมื่อ 216 ปีก่อนคริสตกาล ซึ่งเป็นเวลากว่าสองพันสองร้อยปีมาแล้ว ต่อมาอีกเกือบพันปี ก็ถูกใช้อีกโดย Robin Phan Persie
คาลิด ไอบิน อัลวาลิด (Khalid ibn al-Walid) ที่ยุทธการวาฮายา (Walaja) ใน
ค.ศ. 633 และในอีกซีกโลกหนึ่งก็ได้รับการบันทึกได้โดย
ซุนวู นักการทหารผู้เขียน
ตำราพิชัยสงคราม การศึกษาประวัติศาสตร์เหล่านี้ นักการทหารมีจุดประสงค์เพื่อหลีกเลี่ยงการทำความผิดซ้ำเดิมที่มีคนเคยทำมาแล้ว และนำมาใช้เป็นกรณีศึกษาที่ใกล้เคียงกับสถานการณ์เบื้องหน้า เพื่อหยิบยุทธวิธีที่เคยมีการใช้แก้ปัญหาในประวัติศาสตร์มาแล้วมาเป็นหนึ่งในแนวทางการพิจารณา ขอบเขตของประวัติศาสตร์การทหาร จะมีแยกย่อยออกไปเป็นประวัติศาสตร์สงคราม ประวัติศาสตร์ของยุทธการต่าง ๆ การต่อสู้ทั่วไป
ศิลปะทางทหาร และการสนับสนุน
กิจการทางทหารอื่นมีวิธีการจัดแบ่งหมวดหมู่ของสงครามอยู่หลายแบบ แต่แบบที่นิยมมากที่สุดคือการแบ่งสงครามออกเป็น
สงครามตามแบบ ซึ่งตรงข้ามกับ
สงครามนอกแบบ โดยสงครามตามแบบจะเกี่ยวข้องกับ การแบ่งฝายชัดเจน มีการจัดการ
กองทัพเป็นหมวดหมู่ มีการปะทะเข้าหากันโดยตรงโดยไม่ใช้อาวุธทำลายล้างระดับสูง ส่วนสงครามนอกแบบ ได้แก่ การบุกเข้ายึด
ปฏิบัติการใต้ดิน การก่อการร้าย หรือการใช้
อาวุธทำลายล้างระดับสูงเช่น
อาวุธนิวเคลียร์ อาวุธเคมี หรือ
อาวุธชีวภาพ