ประเทศพัฒนาน้อยที่สุด[1] (อังกฤษ: Least developed country; LDC) เป็นชื่อที่กำหนดโดยสหประชาชาติซึ่งแสดงถึงการที่มีค่าดัชนีการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคมต่ำ มีค่าดัชนีการพัฒนามนุษย์ต่ำ เมื่อจัดลำดับเทียบกับประเทศต่างๆ ทั่วโลก แนวคิดของการจัดกลุ่มประเทศพัฒนาน้อยที่สุดเกิดขึ้นเมื่อราว พ.ศ. 2512–2513 รายชื่อประเทศพัฒนาน้อยที่สุดกลุ่มแรกถูกกำหนดโดยสหประชาชาติในข้อมติที่ 2768 (XXVI) เมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2514[2] ประเทศที่จะถูกจัดว่าเป็นประเทศพัฒนาน้อยที่สุดจะต้องมีลักษณะสามประการนี้ ได้แก่[3][4]จะมีการตรวจสอบประเทศพัฒนาน้อยที่สุดทุก ๆ 3 ปี โดยคณะกรรมการสำหรับนโยบายพัฒนาของสภาเศรษฐกิจและสังคมแห่งสหประชาชาติ ประเทศที่ผ่านเกณฑ์ของประเทศพัฒนาน้อยที่สุดเมื่อทำได้มากกว่าระดับที่กำหนดไว้ สำนักงานสหประชาชาติของตัวแทนระดับสูงสำหรับประเทศพัฒนาน้อยที่สุด ประเทศกำลังพัฒนาที่ไม่มีทางออกทะเลและรัฐกำลังพัฒนาที่เป็นเกาะขนาดเล็ก (UN OHRLLS) จะเป็นศูนย์กลางสำหรับความช่วยเหลือจากสหประชาชาติต่อประเทศพัฒนาน้อยที่สุด การจัดจำแนกในวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2554 มี 48 ประเทศ.[5][6]ตั้งแต่มีการกำหนดกลุ่มประเทศพัฒนาน้อยที่สุดขึ้นมา มีเพียง 3 ประเทศที่ผ่านขึ้นไปสู่ระดับประเทศกำลังพัฒนา ประเทศแรกคือบอตสวานาใน พ.ศ. 2537 ประเทศที่สองคือเคปเวิร์ดในพ.ศ. 2550[7] มัลดีฟส์เป็นประเทศที่สามที่ผ่านเมื่อ 1 มกราคม พ.ศ. 2554[8] ในปีเดียวกันนี้ สหประชาชาติได้ให้คำแนะนำแก่อิเควทอเรียลกินี ซามัว ตูวาลูและวานูอาตูว่าเกือบจะผ่านจากสถานะประเทศพัฒนาน้อยที่สุด[9] ในการประชุมครั้งที่ 4 ของสหประชาชาติเกี่ยวกับประเทศพัฒนาน้อยที่สุดในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2554 มีเป้าหมายที่จะผลักดันประเทศพัฒนาน้อยที่สุดในรายชื่อขณะนี้ให้พ้นสภาวะการพัฒนาน้อยที่สุดภายในสิบปี[10]