ประเทศโบลิบาร์ (สเปน: países bolivarianos)[1] หรือ สาธารณรัฐโบลิบาร์ (repúblicas bolivarianas) คือชื่อเรียกโดยรวมของประเทศในฮิสแปนิกอเมริกา 6 ประเทศ ได้แก่ โคลอมเบีย, โบลิเวีย, ปานามา, เปรู, เวเนซุเอลา และเอกวาดอร์ ซึ่งมีต้นกำเนิดสาธารณรัฐจากอุดมการณ์ของซิมอน โบลิบาร์ และจากสงครามการประกาศเอกราชจากสเปนซึ่งนำโดยกองทัพเวเนซุเอลาในเขตอุปราชนิวกรานาดาและเปรูแม้ว่าโบลิบาร์จะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการประกาศเอกราชของปานามาจากสเปนและการอุบัติขึ้นของปานามาในฐานะสาธารณรัฐเอกราช (ค.ศ. 1903) แต่โดยทั่วไปถือว่าปานามาเป็นประเทศโบลิบาร์เพราะหลังจากที่ชาวคอคอดปานามาประกาศเอกราชใน ค.ศ. 1821 พวกเขาได้นำดินแดนคอคอดไปรวมเป็นส่วนหนึ่งของแกรนโคลอมเบียโดยสมัครใจ และเมื่อแกรนโคลอมเบียถูกยุบเลิกใน ค.ศ. 1830 ดินแดนนี้ก็ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของโคลอมเบียจนกระทั่ง ค.ศ. 1903 นอกจากนี้ โบลิบาร์ยังเคยเลือกคอคอดปานามาเป็นสถานที่จัดการประชุมใหญ่แห่งปานามาอีกด้วย ในขณะเดียวกัน ใน ค.ศ. 1824 กองทัพของโบลิบาร์เป็นฝ่ายมีชัยในการรบกับสเปนที่ฆูนินและอายากูโช การประกาศเอกราชของเปรูซึ่งโฆเซ เด ซาน มาร์ติน ได้ริเริ่มไว้ตั้งแต่ ค.ศ. 1821 จึงกลายเป็นปึกแผ่นนับแต่นั้นความผูกพันระหว่างประเทศโบลิบาร์เกิดขึ้นผ่านการเป็นพันธมิตรทางเศรษฐกิจและสนธิสัญญาระหว่างประเทศ เช่น ประชาคมแอนดีส ซึ่งได้รวมประเทศเหล่านี้ (ยกเว้นปานามา) เข้าเป็นกลุ่มเดียวกันตั้งแต่ ค.ศ. 1939 โดยชิลีและเวเนซุเอลาที่เคยเป็นสมาชิกได้ถอนตัวออกไปภายหลัง[2] ในทำนองเดียวกัน ยังมีหน่วยงานทางวัฒนธรรมและกีฬาต่าง ๆ เช่น องค์การกีฬาโบลิบาร์ (โอเดโบ) ซึ่งตั้งแต่ ค.ศ. 1938 ได้จัดการแข่งขันกีฬาโบลิบาร์ทุก 4 ปี[3]