"ผมมีฝัน" (อังกฤษ: I Have a Dream) เป็นสุนทรพจน์สาธารณะโดยนักกิจกรรมสิทะิพลเมืองชาวอเมริกัน มาร์ติน ลูเทอร์ คิง จูเนียร์ ระหว่างการเดินขบวนสู่วอชิงตันเพื่ออาชีพและเสรีภาพในวันที่ 28 สิงหาคม ค.ศ. 1963 ซึ่งเขาเรียกร้องสิทธิพลเมืองและสิทธิทางเศรษฐกิจ และยุติคตินิยมเชื้อชาติในสหรัฐ มีผู้ฟังเป็นผู้สนับสนุนสิทธิพลเมืองกว่า 250,000 คนทั่วประเทศจากอนุสรณ์สถานลินคอล์นในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. สุนพทรจน์นี้เป็นขณะที่นิยามขบวนการสิทธิพลเมือง และถือเป็นสุนทรพจน์ที่มีชื่อเสียงมากเป็นอันดับต้น ๆ ในประวัติศาสตร์สหรัฐ[2][3]เริ่มต้นด้วยการพาดพิงถึงการประกาศเลิกทาสของประธานาธิบดีอับราฮัม ลินคอร์น ใน ค.ศ. 1863[4] คิงกล่าวว่า "หนึ่งร้อยปีต่อมา เนโกรยังไม่มีอิสระ"[5] ในช่วงปลายสุนทรพจน์ คิงพูดนอกเหนือจากข้อความที่เตรียมไว้โดยเป็นบทสรุปที่คิดขึ้นสด ๆ ส่วนหนึ่งในแก่น "ผมมีฝัน" ทำให้มาฮาเลีย แจ็กสันร่ำไห้ "บอกพวกเขาเกี่ยวกับฝันสิมาร์ติน!"[6] ในสุนทรพจน์ส่วนนี้ ซึ่งทำให้ผู้ฟังรู้สึกตื่นเต้นมากที่สุดและเป็นส่วนที่มีชื่อเสียงที่สุดของสุนทรพจน์นี้ คิงอธิบายฝันของเขาที่เสรีภาพและความเสมอภาคถือกำเนิดขึ้นจากแผ่นดินทาสและความเกลียดชัง จอน มีชัมเขียนว่า "ด้วยวลีเดียว มาร์ติน ลูเทอร์ คิง จูเนอร์อยู่ในชั้นเดียวกับเจฟเฟอร์สันและลินคอร์นเป็นชายผู้ก่อร่างอเมริกาสมัยใหม่"[7] สุนทรพจน์นี้จัดเป็นสุนทรพจน์ของอเมริกาอันดับแรกของคริสต์ศตวรรษที่ 20 ในการสำรวจความเห็นของนักวิชาการสุนทรพจน์สาธารณะ[8]