ผักบุ้งจีนมีชื่อเรียกที่หลากหลาย ชาวตะวันตกเรียกผักบุ้งจีนว่า water convolvulus และ kang-kong ขึ้นอยู่กับบุคคล ถิ่นกำเนิดของผักบุ้งจีนอยู่ในเขตร้อน พบได้ทั่วไปในทวีปแอฟริกา เขตร้อนในทวีปเอเชีย และในทวีปออสเตรเลีย รากของผักบุ้งจีนเป็นรากแก้ว และมีรากแขนงแตกออกล้อมรอบรากแก้ว เมล็ดพันธุ์มีสีน้ำตาลลักษณะสามเหลี่ยมฐานมน ความกว้างโดยเฉลี่ย 0.4 เซนติเมตร และยาว 0.5 เซนติเมตร ใบมีลักษณะเป็นใบเดี่ยว ขอบใบเรียบ รูปใบคล้ายหอกเรียวยาว โคนใบมีลักษณะเป็นรูปหัวใจ ใบมีความยาวประมาณ 7-15 เซนติเมตร และก้านใบยาว 3-8 เซนติเมตร ดอกเป็นดอกสมบูรณ์มีลักษณะเป็นช่อดอก ดอกตรงกลาง 1 ดอกและดอกทางด้านข้างอีก 2 ดอก ดอกเป็นรูปกรวยต่างจากผักบุ้งไทยที่เป็นรูปแตร แต่ด้านนอกของดอกมีสีม่วงและด้านในเป็นสีขาวเหมือนกัน การขยายพันธุ์นิยมใช้เมล็ดพันธุ์มากกว่าวิธีการอื่น[1][2]