นิทานกล่าวถึงกลุ่มของหนูที่อภิปรายกันถึงวิธีการจัดการต่อภัยคุกคามของแมวร้ายตัวหนึ่ง หนูตัวหนึ่งเสนอให้ผูกกระพรวนไว้ที่คอของแมวตัวนั้น เพื่อเหล่าหนูทั้งหลายได้ยินเสียงเมื่อแมวย่างกรายเข้ามาใกล้ แผนการนี้ได้รับการสดุดียอมรับจากหนูตัวอื่น จนกระทั่งมีหนูอีกตัวหนึ่งถามว่าใครจะเป็นอาสาสมัครไปผูกกระดิ่งที่แมวนั่น หนูทุกตัวต่างมีข้ออ้างหรือข้อแก้ตัวของตน เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าพึงประเมินแผนการไม่ใช่เพียงที่ผลลัพธ์อันพึงประสงค์แต่ให้ประเมินว่าจะสามารถทำตามแผนได้หรือไม่ เรื่องนี้ให้บทเรียนทางศีลธรรมเกี่ยวกับความแตกต่างของแนวคิด ความเป็นไปได้ และผลของมันต่อคุณค่าของแผนการ[3]

เรื่องนี้เป็นที่มาของสำนวน เอากระดิ่งไปแขวนคอแมว (to bell the cat) หมายความว่าพยายามหรือตกลงที่จะทำสิ่งที่ยากมากเหมือนเป็นไปไม่ได้[4]ในประวัติศาสตร์ 'Bell the Cat' มักถูกกล่าวอ้างว่าเป็นชื่อเล่นของขุนนางเก่าแก่ชาวสก็อต Archibald Douglas, 5th Earl of Angus [en] สำหรับการที่เขามีส่วนร่วมในการจับตัวและประหาร Thomas (Robert) Cochrane [en] คนโปรดของเจมส์ที่สาม หลักฐานการใช้คำนี้ที่เก่าแก่ที่สุดอยู่ในประวัติของ Douglas ที่แต่งโดย Godscroft ตีพิมพ์เมื่อ ค.ศ. 1644[5] ดังนั้น คำกล่าวนี้จึงเป็นสำนวนจากคริสตศตวรรษที่ 17 มากกว่าที่จะเป็นคริสตศตวรรษที่ 15[6]

การกล่าวถึงนิทานอีสปในภาษาอังกฤษครั้งแรกเกิดขึ้นใน ค.ศ. 1687 โดย John Ogilby [en] โดยมีหลักฐานเป็นภาพพิมพ์แกะไม้ (งานแกะไม้โดย Francis Barlow) ที่มีข้อความสิบบรรทัดของ Aphra Behn จบลงด้วยข้อสรุปว่า:

Good Councell's easily given, but the effect
Oft renders it uneasy to transact.[7]