ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งแคนาดา (อังกฤษ: Governor General of Canada; ฝรั่งเศส: [เพศชาย]: Gouverneur général du Canada หรือ [เพศหญิง]: Gouverneure générale du Canada) คืออุปราชแห่งสหพันธ์รัฐแคนาดา ผู้สำเร็จราชการแทนสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร พระมหากษัตริย์แคนาดาพระองค์ปัจจุบัน ทั้งนี้เนื่องจากแคนาดามีประมุขแห่งรัฐร่วมกับประเทศเครือจักรภพอีก 15 ประเทศ ซึ่งก็คือพระมหากษัตริย์แห่งสหราชอาณาจักรผู้ทรงมีถิ่นพำนักหลักอยู่ในสหราชอาณาจักร ดังนั้นพระมหากษัตริย์แคนาดาจึงทรงแต่งตั้งผู้สำเร็จราชการแทนตามคำกราบบังคมทูลของนายกรัฐมนตรีแห่งแคนาดา[1] ขึ้นมารับผิดชอบพระราชกรณียกิจตามรัฐธรรมนูญและพระราชกรณียกิจเชิงพิธีการส่วนมากแทนพระองค์ โดยระยะเวลาการดำรงตำแหน่งไม่ได้จำกัดไว้อย่างชัดเจนหรือเรียกได้ว่าเป็นระยะเวลา ตามแต่พระราชอัธยาศัย (at Her Majesty's pleasure) ซึ่งตามธรรมเนียมที่ปฏิบัติสืบต่อกันมาแล้ว ผู้ดำรงตำแหน่งมักจะมีวาระอยู่ประมาณ 5 ปี นอกจากนี้ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1959 เป็นต้นมา ผู้ดำรงตำแหน่งจะสลับสับเปลี่ยนกันไปมาระหว่างชาวแคนาดาผู้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ (Anglophone) และชาวแคนาดาผู้ใช้ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาแม่ (Francophone) ซึ่งผู้สำเร็จราชการสามารถติดต่อกับองค์พระประมุขได้โดยตรงไม่ว่าจะประทับอยู่ ณ ที่ใดก็ตาม[2]ตำแหน่งนี้มีที่มาสืบย้อนกลับไปได้ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 16 และ 17 ตั้งแต่การปกครองแบบอาณานิคมสมัยนิวฟรานซ์และอเมริกาเหนือของอังกฤษ (บริติชนอร์ทอเมริกา) ทำให้ตำแหน่งนี้เป็นสถาบันที่ดำรงอยู่อย่างต่อเนื่องยาวนานที่สุดในแคนาดา[3] โดยที่รูปแบบในปัจจุบันของตำแหน่งนี้ถือกำเนิดขึ้นจากพระราชบัญญัติอเมริกาเหนือของอังกฤษ (British North America Act) และการก่อตั้งสมาพันธรัฐแคนาดา (Canadian Confederation) ในปี ค.ศ. 1867 ซึ่งได้นิยามตำแหน่งผู้แทนพระองค์นี้ไว้ว่าเป็น "ผู้สำเร็จราชการโดยคำแนะนำของสภาองคมนตรี"[4] อย่างไรก็ตาม ตำแหน่งนี้ก็ยังถือว่าเป็นผู้แทนของรัฐบาลสหราชอาณาจักรผ่านกลไกตามกฎหมายรัฐธรรมนูญที่เรียกว่า คิงอินเคาน์ซิล หรือ ควีนอินเคาน์ซิล ในกรณีที่พระมหากษัตริย์ทรงเป็นสตรี (King-in-Council; Queen-in-Council) เรื่อยไปจนกระทั่งรัฐบาลสหราชอาณาจักรเริ่มลดบทบาทในการปกครองแคนาดาลงและมีการออกพระราชบัญญัติเวสต์มินสเตอร์ในปี ค.ศ. 1931[5][6] ที่กำหนดให้ผู้สำเร็จราชการคือผู้แทนส่วนพระองค์ทางตรงของพระมหากษัตริย์แคนาดา หรือ เดอะมอนาร์กอินฮีสคะเนเดียนเคาน์ซิล (the monarch in his Canadian council)[7][8] ในช่วงที่แคนาดาเริ่มได้รับเอกราชเป็นของตนเองนี้ บทบาทหน้าที่ของผู้สำเร็จราชการก็เพิ่มมากขึ้น เช่น ในปี ค.ศ. 1904 มีการออกพระราชบัญญัติทหาร (Militia Act) ซึ่งให้อำนาจผู้สำเร็จราชการใช้ยศทางทหารเป็น ผู้บัญชาการสูงสุดแห่งกองทัพแคนาดา[9] ในพระนามาภิไธยของพระประมุขผู้ทรงเป็นผู้บัญชาการสูงสุดโดยแท้จริง[10] ต่อมาในปี ค.ศ. 1927 ผู้สำเร็จราชการจึงเริ่มปฏิบัติหน้าที่เยือนต่างประเทศอย่างเป็นทางการครั้งแรก[11][12] และในปี ค.ศ. 1947 สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 ออกพระราชสาส์นตราตั้งอนุญาตให้ผู้สำเร็จราชการเป็นผู้ใช้พระราชอำนาจส่วนมากของพระองค์ได้ นอกจากนี้พระราชบัญญัติรัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1982 ยังกำหนดไว้ว่าการแก้ไขรัฐธรรมนูญของฝ่ายนิติบัญญัติใด ๆ ที่กระทบต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ (the Crown) รวมถึงสำนักผู้สำเร็จราชการ จำเป็นต้องได้รับมติเห็นชอบโดยเอกฉันท์จากทั้งฝ่ายนิติบัญญัติท้องถิ่นของแต่ละรัฐและจากรัฐสภาแคนาดาผู้สำเร็จราชการคนปัจจุบันคือ จูลี พาแย็ต ผู้ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ 2 ตุลาคม ค.ศ. 2017 ตามคำกราบบังคมทูลต่อพระประมุขของนายกรัฐมนตรีแคนาดา จัสติน ทรูโด ให้ดำรงตำแหน่งต่อจากเดวิด ลอยด์ จอห์นสตัน[13][14]