พรรคชาตินิยมฟาสซิสต์(
อิตาลี: Partito Nazionale Fascista,
PNF) เป็น
พรรคการเมืองของอิตาลี ที่ถูกก่อตั้งโดย
เบนิโต มุสโสลินีที่เป็นการแสดงความคิดทางการเมืองของ
ลัทธิฟาสซิสต์ (ก่อนหน้านี้ได้แสดงออกโดยกลุ่มที่เป็นที่รู้จักคือ ฟาสเช่) พรรคนี้ได้มีบทบาทขึ้นปกครองอิตาลีตั้งแต่ปี ค.ศ. 1922 เมื่อกลุ่มฟาสซิสได้เข้ายึดอำนาจด้วย
การเดินขบวนสู่โรม จนถึงปี ค.ศ. 1943 เมื่อมุสโสลินีถูกปลดโดยสภาใหญ่แห่งฟาสซิสต์พรรคชาตินิยมฟาสซิสต์ก่อนหน้านี้ การก่อตั้งพรรคการเมืองครั้งแรกของมุสโสลินีได้เป็นที่รู้จักกันคือ
พรรคปฏิวัติฟาสซิสต์ ซึ่งถูกก่อตั้งในปี ค.ศ. 1915 ตามที่มุสโสลินีได้ตั้งชื่อเอาไว้
[1] ภายหลังผลการเลือกตั้งที่แย่ในเดือนพฤศจิกายน ปี ค.ศ. 1919 ในที่สุดพรรคปฏิวัติฟาสซิสต์ได้ถูกเปลี่ยนชื่อมาเป็นพรรคชาตินิยมฟาสซิสต์ในช่วงการประชุมสภาครองเกสฟาสซิสต์ครั้งที่สามในกรุงโรม เมื่อวันที่ 7-10 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921
[2][3]พรรคชาตินิยมฟาสซิสต์ได้มีรากฐานมาจากลัทธิชาตินิยมอิตาลีและความปรารถนาที่ฟื้นฟูและขยายดินแดนอิตาลี ซึ่งพวกฟาสซิสต์อิตาลีได้ถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับประเทศชาติที่จะยืนยันความสูงส่งและความแข็งแกร่งและเพื่อหลีกเลี่ยงการเสื่อยโทรม
[4] พวกฟาสซิสต์อิตาลีได้กล่าวอ้างว่าอิตาลีสมัยใหม่นั้นเป็นยุคที่สืบทอดต่อจากยุคโรมสมัยโบราณและเป็นมกดกและประวัติศาสตร์เพื่อสนับสนุนในการสร้าง
จักรวรรดิอิตาลีเพื่อจัดตั้งนโยบาย
สปาซิโอ วิทาเล("พื้นที่อยู่อาศัย")สำหรับการล่าอาณานิคมโดยผู้ตั้งถิ่นฐานชาวอิตาลีและเพื่อการสร้างในการควบคุมเหนือ
ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน[5]พวกฟาสซิสต์ได้ส่งเสริมระบบเศรษฐกิจแบบ
บรรษัทนิยม โดยที่นายจ้างและลูกจ้างที่รวมตัวกันได้เชื่อมโยงกันในสมาคมเพื่อเป็นตัวแทนของผู้ผลิตทางเศรษฐกิจของประเทศและทำงานร่วมกับรัฐเพื่อกำหนดนโยบายทางเศรษฐกิจ
[6] ระบบเศรษฐกิจนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อแก้ไขปัญหาความขัดแย้งในชนชั้นโดยผ่านการร่วมมือกันระหว่างชนชั้น
[7]พวกฟาสซิสต์อิตาลีนั้นได้ต่อต้าน
พวกเสรีนิยม แต่ไม่ได้แสวงหาการฟื้นฟูฝ่ายปฏิการณ์ของโลกก่อนการปฏิวัติฝรั่งเศส ซึ่งได้ถือว่าเป็นความบกพร่อง และไม่สอดคล้องกับทิศทางที่เป็นการคาดการณ์ล่วงหน้าต่อนโยบาย
[8] มันเป็นการคัดค้านต่อลัทธิสังคมนิยมของมาร์กซิสต์ เพราะเป็นความขัดแย้งโดยทั่วไปต่อลัทธิชาตินิยม แต่ยังคงต่อต้านฝ่ายปฏิการณ์ของอนุรักษ์นิยมที่พัฒนาขึ้นโดย Joseph de Maistre
[9] ได้เชื่อว่าความสำเร็จของลัทธิชาตินิยมอิตาลีจำเป็นต้องเคารพในประเพณีและความรู้สึกที่ชัดเจนของการแบ่งปันในอดีตท่ามกลางหมู่ชาวอิตาลีควบคู่ไปกับความมุ่งมั่นที่จะทำให้อิตาลีทันสมัย
[10]พรรคชาตินิยมฟาสซิสต์พร้อมกับพรรคที่สืบทอดต่อ,
พรรครีพับลิกันฟาสซิสต์ ได้ถูกสั่งต้องห้ามไม่ให้มีการสร้างขึ้นมาใหม่โดยเพียงฝ่ายเดียวโดย
รัฐธรรมนูญอิตาลี: "มันจะต้องถูกห้ามเพื่อจัดระเบียบใหม่, ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบอย่างใดอย่างหนึ่ง, พรรคฟาสซิสต์ที่ล่มสลายไปแล้ว"
