ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2488 พรรคสังคมนิยมอินโดนีเซีย (ปาร์ซี) ของอามีร์ ซารีฟุดดินและพรรคประชาชนสังคมนิยม (ปาร์ซัส) ของซูตัน ชะห์รีร์ได้รวมตัวกันเป็นพรรคสังคมนิยม ชะห์รีเป็นหัวหน้าพรรคที่เกิดใหม่ พรรคนี้เป็นที่นิยมในหมู่ปัญญาชนและนักศึกษา เมื่อสิ้นปี พ.ศ. 2488 พรรคนี้มีที่นั่งในคณะกรรมกลางแห่งชาติอินโดนีเซียซึ่งเป็นสภาโดยพฤตินัย 25 ที่นั่ง ทั้งอามีรและซูตันต่างได้เป็นนายกรัฐมนตรี ผู้นำคนอื่นของพรรคได้เป็นรัฐมนตรี ความแตกแยกภายในพรรคเกิดขึ้นใน พ.ศ. 2490 เนื่องจากอามีรและกลุ่มนิยมคอมมิวนิสต์มีอิทธิพลมากในพรรค ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2490 อามีรขับซูตันออกจากพรรค ซูตันได้ตั้งพรรคสังคมนิยมอินโดนีเซียขึ้นมาใหม่เมื่อ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2491