พระนางช็องฮีประสูติในวันที่สิบเอ็ดเดือนที่สิบเอ็ดตามปฏิทินจันทรคติในปีที่สิบแปดของการของราชของพระเจ้าแทโจแห่งโชซ็อน พระบิดาคือ ยุน พยอน (Hangul: 윤번, Hanja: 尹璠) (ค.ศ.1384–ค.ศ.1448) ดำรงตำแหน่งผู้ว่าการเมืองหลวงในขณะนั้น มารดาเป็นสตรีจากสายสกุลลี (Hangul: 이씨, Hanja: 李氏) พระนางทรงเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับเจ้าชายซูยาง ในปี ค.ศ. 1428 ในวันที่สามสิบเดือนที่สิบสองตามปฏิทินจันทรคติในปีที่สิบของการครองราชย์ของพระเจ้าเซจงมหาราช พระนางขึ้นดำรงตำแหน่งพระมเหสีหลังจากที่พระราชสวามีเสด็จขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 1455

พระนางช็องฮีกลายเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินเมื่อพระราชโอรสเจ้าชายแฮยางเสด็จขึ้นครองราชย์เนื่องจากร่างกายทรงไม่แข็งแรง ในปี ค.ศ. 1468 ตามประวัติศาสตร์พระนางทรงเป็นนักปกครองที่ดีดังเช่นสมัยที่พระราชสวามียังมีพระชนม์ชีพทรงปกครองราชอาณาจักรจนทำให้เกิดความรุ่งเรืองมากมาย

ในปี ค.ศ. 1469 พระเจ้าเยจงสวรรคตจากอาการประชวรขณะมีพระชนมายุเพียง 20 พรรษา ทำให้พระโอรสของเจ้าชายรัชทายาทอึยคยองซึ่งเป็นพระราชนัดดาของพระนางขึ้นดำรงตำแหน่งกษัตริย์นามว่าพระเจ้าซ็องจงแห่งโชซ็อน ในขณะนั้นมีพระชนมายุเพียง 13 พรรษา พระนางช็องฮีทรงเป็นผู้สำเร็จราชการร่วมกับพระนางอินซูซึ่งเป็นพระราชมารดาของพระเจ้าซ็องจง พระนางทรงอนุญาตให้เกษตรกรของประเทศสามารถปลูกพืชในพื้นที่ที่พระนางประทานให้ซึ่งเคยเป็นพื้นที่ของการทหาร และในปี ค.ศ. 1474 ทรงร่างกฎหมายที่ใช้ปกครองประเทศเสร็จสมบูรณ์ซึ่งใช้เวลาร่างขึ้นมาตั้งแต่สมัยพระเจ้าเซโจ

พระนางช็องฮีทรงลงจากการเป็นผู้สำเร็จราชการของพระเจ้าซองจงในปี ค.ศ. 1477 ซึ่งตามกฎมนเทียรบาลระบุให้กษัตริย์เมื่อมีพระชนมายุครบ 20 พรรษา สามารถว่าราชการแผ่นดินได้ด้วยพระองค์เอง พระนางสวรรคตในปี ค.ศ. 1483 ในวันที่สามสิบเดือนที่สามในปีที่สิบสี่ของการครองราชย์ของพระเจ้าซ็องจงขณะพระชนมายุได้ 65 พรรษา ซึ่งนักประวัติศาสตร์ได้สันนิษฐานว่า พระนางทรงได้รับความกระทบกระเทือนพระทัยจากการสูญเสียพระนางเชฮ็อนซึ่งสิ้นพระชนม์ไปก่อนหน้านั้น ประกอบกับมีพระชนมายุมากแล้ว ทำให้พระวรกายไม่ค่อยแข็งแรงนัก