ในสมัยของพระปทุมะพุทธเจ้าผู้ประเสริฐดั่งดอกอุบล พระศาสนาเจริญรุ่งเรืองยิ่งนัก พระโพธิสัตว์ได้บังเกิดเป็นพญาราชสีห์ อาศัยอยู่ในป่าใหญ่

วันหนึ่ง ได้พบพระปทุมะพุทธเจ้าพร้อมกับพระภิกษุสงฆ์ กำลังทรงนั่งเข้านิโรธสมาบัติอยู่ ณ รุกขมูลโคนต้นไม้ใหญ่ พญาราชสีห์ เห็นภาพ อันควรแก่การเลื่อมใส จึงมีจิตยินดีคิดว่า "เราจักทำการพิทักษ์รักษา ผู้มีศีลอันสงบเหล่านี้ ไม่ให้มีอันตรายเข้ามาใกล้ด้วยชีวิต" แล้วเดินวนเวียนเฝ้าระวังภัยไม่ให้มีอันตรายเกิดขึ้นกับพระพุทธองค์และพระสาวก ไม่ย่อมออกไปหาอาหารจนร่างกายผอมโซตลอด 7 วัน

เมื่อพระพุทธองค์และพระสาวกออกจากนิโรธสมาบัติ ทรงเห็นพญาราชสีห์ เฝ้าระวังภัยให้พระองค์และภิกษุสงฆ์ พระองค์ทรงกล่าวพุทธพยากรณ์ว่า

"พญาราชสีห์นี้ นานไปในอนาคตกำหนดอีก 1 อสงไขยกับอีกเศษแสนกัป จะได้ตรัสเป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง มีนามว่า พระศรีศากยมุนีโคดมพุทธเจ้า"[1]