พระราชบัญญัติพรรคการเมือง_พ.ศ._2517

พระราชบัญญัติพรรคการเมือง พ.ศ. 2517 พระราชบัญญัติพรรคการเมืองฉบับที่ 3 ของประเทศไทยซึ่งได้ประกาศใช้เมื่อวันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2517 [1] โดยประกาศใช้แทน พระราชบัญญัติพรรคการเมือง พ.ศ. 2511 ที่ถูกยกเลิกโดยประกาศของคณะปฏิวัติที่ 9 ลงวันที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2514 [2]ซึ่งรายละเอียดของพระราชบัญญัติพรรคการเมืองฉบับนี้ไม่แตกต่างจากฉบับก่อนมากนักแต่แตกต่างกันในรายละเอียดปลีกย่อยโดยสาระสำคัญของพระราชบัญญัติฉบับนี้คือให้ยกเลิกประกาศของคณะปฏิวัติฉบับที่ 9 รวมถึงกำหนดให้ผู้ร่วมก่อตั้งพรรคต้องมีจำนวน 1,000 คนซึ่งมากกว่าฉบับก่อนที่ได้กำหนดไว้เพียง 500 คนและเป็นพระราชบัญญัติฉบับแรกที่ได้กำหนดให้ผู้ลงสมัครรับเลือกตั้งต้องสังกัดพรรคการเมืองเนื่องจากพระราชบัญญัติทั้งสองฉบับก่อนหน้าสามารถให้ผู้ลงสมัครรับเลือกตั้งลงสมัครแบบอิสระได้ซึ่งมักจะทำให้เกิดปัญหาในการบริหารราชการแผ่นดินและได้กำหนดให้พรรคการเมืองมิต้องยุบพรรคในกรณีที่พรรคการเมืองไม่ได้ ส.ส. แม้แต่คนเดียวพระราชบัญญัติฉบับนี้ถูกยกเลิกโดยประกาศของ คณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ 6 ลงวันที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2519 [3]

พระราชบัญญัติพรรคการเมือง_พ.ศ._2517

วันลงนาม 6 ตุลาคม พ.ศ. 2517
วันเริ่มใช้ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2517
วันประกาศ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2517
ผู้ลงนาม พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
ท้องที่ใช้ ประเทศไทย
ผู้ลงนามรับรอง ศ. สัญญา ธรรมศักดิ์
วันลงนามรับรอง 6 ตุลาคม พ.ศ. 2517

ใกล้เคียง

พระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 6 รอบ 28 กรกฎาคม 2567 พระราชวัชรธรรมโสภณ (ศิลา สิริจนฺโท) พระราชสันตติวงศ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระราชสันตติวงศ์ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ พระราชวังต้องห้าม พระราชพิธีบรมราชาภิเษก พุทธศักราช 2562 พระราชวังบวรสถานมงคล พระราชวังดุสิต พระราชวังสนามจันทร์