แม้ว่าจะมีการเขียนพระวรสารขึ้นหลายฉบับมาตั้งแต่ศาสนาคริสต์ยุคแรก แต่มีพระวรสารเพียง 4 ฉบับเท่านั้นที่คริสตจักรยอมรับเข้าในสารบบคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาใหม่ นักบุญอีเรเนอุสเป็นคนแรกที่กำหนดว่าพระวรสารในสารบบต้องมี 4 ฉบับ เขากล่าวว่าพระวรสารเป็นเสาหลักของคริสตจักร จึงต้องมี 4 ฉบับ ไม่ควรมีมากหรือน้อยไปกว่านี้ และยังสอดคล้องกับความเชื่อเรื่องสิ่งมีชีวิตสี่ชนิดที่อาศัยอยู่ใกล้พระที่นั่งของพระเจ้าตามหนังสือวิวรณ์ว่า "บริเวณรอบพระที่นั่งทั้งสองข้างนั้น มีสิ่งมีชีวิตสี่ตนที่มีตาเต็มทั้งข้างหน้าและข้างหลัง สิ่งมีชีวิตที่หนึ่งนั้นเหมือนสิงโต สิ่งมีชีวิตที่สองนั้นเหมือนโค สิ่งมีชีวิตที่สามนั้นมีหน้าเหมือนอย่างมนุษย์ และสิ่งมีชีวิตที่สี่เหมือนนกอินทรีที่บินอยู่"[2] สิ่งมีชีวิตทั้งสี่นี้จึงหลายมาเป็นสัญลักษณ์ของพระวรสารในสารบบทั้งสี่เล่ม

ราวคริสต์ศตวรรษที่ 5 คริสตจักรโรมันคาทอลิกในสมณสมัยสมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 1 ได้ยอมรับพระวรสาร 4 เล่มอย่างเป็นทางการ คือ พระวรสารนักบุญมัทธิว พระวรสารนักบุญมาระโก พระวรสารนักบุญลูกา และพระวรสารนักบุญยอห์น