พ.ศ. 2443 เกิดกบฎผีบุญผีบาปขึ้นจนเป็นที่เล่าลือกันทั่วทั้งมณฑลตะวันออกเฉียงเหนือว่า ผู้มีบุญจะมาเกิดเพื่อปราบยุคเข็ญ โดยให้ชาวบ้านทำบุญ สวดมนต์ ปฏิบัติธรรม เพราะโค กระบือ สุกร จะกลายเป็นยักษ์มากินคนบาป ฟักทอง ฟักเขียว จะกลายเป็นสัตว์ร้ายมาทำอันตรายมนุษย์ หินแร่จะกลายเป็นทองคำ ทองคำจะกลายเป็นหิน จนมีผู้คนหลงเชื่อมากมายนำโค กระบือ สุกรไปฆ่าทิ้ง ทำลายต้นฟักทองฟักเขียวจนหมดสิ้น และทองคำก็นำไปทิ้งลงแม่น้ำชีบริเวณพระธาตุเก่า (ปัจจุบันคือ วัดพระธาตุเก่า ตำบลค้อเหนือ อำเภอเมืองยโสธร จังหวัดยโสธร) แล้วเก็บเอาหินแร่ที่เมืองเสลภูมิมาบูชาหวังจะให้กลายเป็นทองคำ

ในเหตุการณ์นี้ได้มีผู้ตั้งตนเป็นผีบุญอยู่หลายคน แสดงตนเป็นพระยาธรรมิกราช เคร่งครัดในพระพุทธศาสนา มีฤทธิ์ดำดินบินบนล่องหนหายตัว อาทิ พระครูอินทร์บ้านหนองอีตุ้ม พระครูอนันตนิคมเขตวัดสิงห์ท่า องค์ผ้าขาวบ้านหนองแซง องค์มั่นบ้านสะพือ องค์พรหมมาบ้านแวง และองค์ลิ้นก่าน เป็นต้น มีผู้นิยมเข้าพวกผีบุญเป็นจำนวนมาก และรวมตัวกันเป็นกองทัพพร้อมอาวุธเข้าโจมตีเมืองอุบลราชธานี พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงสรรพสิทธิประสงค์ ทรงขอกองทัพจากกรุงเทพฯ ปราบปรามกบฏผีบุญผีบาป จับตัวผีบุญทั้งหลายไปจองจำ และประหารชีวิตที่ทุ่งศรีเมือง เมืองอุบลราชธานี กบฏผีบุญผีบาปจึงสงบลง