พระเจ้าช็องจง (เกาหลี: 정종, ฮันจา: 定宗, MC: Jeongjong, MR: Chŏngjong ค.ศ. 1357 - ค.ศ. 1419) เป็นพระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 2 แห่งราชวงศ์โชซ็อน (ค.ศ. 1398 - ค.ศ. 1400) เป็นพระราชโอรสพระองค์ที่สองในพระเจ้าแทโจ ปฐมกษัตริย์ผู้สถาปนาราชวงศ์โชซ็อนพระเจ้าช็องจงพระราชสมภพเมื่อค.ศ. 1357 พระนามเดิมว่าลีบังกวา (이방과, 李芳果) เป็นบุตรชายของลีซ็องกเย (이성계, 李成桂) กับภรรยาจากตระกูลฮันซึ่งเสียชีวิตไปก่อน ต่อมาเมื่อลีซองกเยได้ปราบดาภิเษกเป็นพระมหากษัตริย์ราชวงศ์โชซ็อน ลีบังกวาจึงได้รับพระยศเป็นเจ้าชายยองอัน (영안대군, 永安大君) และตั้งพระมเหสีที่สิ้นพระชนม์ไปแล้วนั้นเป็นพระนางชินอี (신의왕후, 神懿王后) แต่พระเจ้าแทโจนั้นกลับโปรดปรานพระมเหสีพระองค์ใหม่คือพระนางชินด็อก[1] (신덕왕후, 神德王后) จากตระกูลคังและตั้งเจ้าชายอีอัน (의안대군, 宜安大君) ลีบังซอก (이방석, 李芳碩) พระราชโอรสที่ประสูติแต่พระมเหสี่พระองค์ใหม่เป็นรัชทายาท ซึ่งสร้างความไม่พอใจแก่บรรดาพระโอรสของพระมเหสีฮันโดยเฉพาะเจ้าชายช็องอัน (정안대군, 靖安大君) ลีบังวอน (이방원, 李芳遠) พระราชโอรสพระองค์ที่ห้าของพระเจ้าแทโจ และพระอนุชาของเจ้าชายยองอัน ในค.ศ. 1398 ลีบังกวาได้นำสมัครพรรคพวกเข้าทำการลอบปลงพระชนม์เจ้าชายลีบังบอนและลีบังซอกพระโอรสทั้งสองของพระมเหสีคัง เรียกว่า เหตุการณ์จลาจลของเจ้าชาย (왕자의난, 王子－亂) ครั้งที่หนึ่ง เจ้าชายลีบังวอนจึงตั้งเจ้าชายยองอันเป็นรัชทายาทแทน ฝ่ายพระเจ้าแทโจเมื่อพระราชโอรสเข่นฆ่ากันเองทำให้ทรงเสียพระทัยมาจึงทรงสละราชบัลลังก์ใน ค.ศ. 1398 เจ้าชายยองอันจึงได้ขึ้นครองราชย์ต่อพระเจ้าช็องจงทรงเชื่อคำแนะนำของโหรหลวงว่าเมืองฮันซองนั้นได้กลายเป็นที่อัปมงคลไปในรัชสมัยของพระราชบิดา จึงย้ายราชธานีกลับไปที่เมืองแคซ็อง ซึ่งเมืองหลวงของเกาหลีในสมัยราชวงศ์โครยอ ทั้งนี้จะสามารถหลบหลีกอิทธิพลของพระอนุชาลีบังวอน ใน ค.ศ. 1400 พระอนุชาของพระเจ้าช็องจงอีกพระองค์คือเจ้าชายฮวีอัน (회안대군, 懷安大君) ลีบังกัน (이방간, 李芳幹) ซึ่งเป็นพระเชษฐาของเจ้าชายลีบังวอน ได้ก่อกบฏหวังจะยึดอำนาจ เจ้าชายลีบังวอนนำทัพเข้าปราบสองฝ่ายต่อสู้กันในเหตุการณ์จลาจลของเจ้าชาย (왕자의난, 王子－亂) ครั้งที่สอง เจ้าชายลีบังกันพ่ายแพ้และถูกกักพระองค์อยู่ที่เขาโทซาน เจ้าชายลีบังวอนบังคับให้พระเจ้าช็องจงสถาปนาพระองค์เองเป็นรัชทายาท จนในที่สุดพระเจ้าช็องจงก็ทรงทนไม่ได้อีก สละราชบัลลังก์ให้พระอนุชาขึ้นครองราชย์ต่อ เป็นพระเจ้าแทจง พระเจ้าช็องจงประทับอยู่ที่เมืองแคซองตลอดพระชนม์ชีพที่เหลือในฐานะพระเจ้าหลวง (태상왕, 太上王) และสวรรคตใน ค.ศ. 1419 ในรัชกาลของพระเจ้าเซจงมหาราช พระสุสานมีชื่อว่า ฮูนึง (후릉, 厚陵) แต่ไม่ได้รับพระนามที่พระสุสาน แต่ได้รับพระราชทานพระนามจากจักรพรรดิราชวงศ์หมิงว่า พระเจ้าคงจอง (공정대왕, 恭靖大王) จนในรัชสมัยของพระเจ้าซุกจงได้ถวายพระนามที่พระสุสานเป็น พระเจ้าจองจง (정종, 定宗)