ภายหลังจากเบนิโต มุสโสลินี นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น ได้ทำการบุกยึดประเทศแอลเบเนีย และได้ถวายตำแหน่งพระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรแอลเบเนียแด่ พระเจ้าวิคเตอร์ เอ็มมานูเอลที่ 3 แห่งอิตาลี พระเจ้าซ็อกที่ 1 แห่งแอลเบเนีย พร้อมด้วยสมเด็จพระราชินีเจรัลดีน และพระราชโอรสพระองค์น้อยเสด็จฯไปประทับ ณ ประเทศกรีซซึ่งอยู่ทางใต้ของประเทศแอลเบเนีย ตั้งแต่เมื่อวันที่ 12 เมษายน ค.ศ. 1939 โดยประทับเพียงช่วงระยะเวลาหนึ่ง ต่อมาจึงเสด็จฯมาประทับ ณ โรงแรมริตซ์ กรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร ภายหลังได้ทรงประทับในเขตซันนิ่งฮิลล์/เซาท์อัสคอต ใกล้กับโรงเรียนอัสคอต ในมณฑลบาร์คเชอร์ ต่อมาในปี ค.ศ. 1941 พระองค์ได้ย้ายไปประทับ ณ พระตำหนักปาร์มูน ในมณฑลบัคคิงแฮมเชอร์ โดยที่ประทับนั้นตั้งอยู่สุดซอยที่เป็นซอยขนาดเล็ก[3] โดยระหว่างที่อดีตพระมหากษัตริย์แอลเบเนียพร้อมด้วยพระบรมวงศานุวงศ์ก็อยู่กันอย่างยากลำบาก ทรงใช้เงินที่มีเพียงจำกัดที่ได้มาจากการขายพระราชสมบัติส่วนพระองค์ และใช้ชีวิตเยี่ยงสามัญชน แต่กระนั้นพระองค์ก็มุ่งมั่นและตั้งพระทัยอยู่เสมอว่าพระองค์จะกลับไปปกครองประเทศแอลเบเนียในฐานะพระมหากษัตริย์อีกครั้ง

ในปี ค.ศ. 1946 พระองค์พร้อมด้วยพระบรมวงศานุวงศ์ส่วนมากเสด็จฯออกจากสหราชอาณาจักร เพื่อประทับในประเทศอียิปต์ในรัชสมัยพระเจ้าฟารุกที่ 1 แห่งอียิปต์ แต่เมื่อเกิดการปฏิวัติอียิปต์ในปี ค.ศ. 1952 พระองค์ก็เสด็จฯลี้ภัยไปยังประเทศฝรั่งเศส ในปี ค.ศ. 1955 แต่ก่อนหน้านั้นในปี ค.ศ. 1951 พระองค์ได้พระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ซื้อที่ดินโนลล์วูด (Knollwood Estate) ในหมู่บ้านมันตันทาวน์ รัฐนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา มีพื้นที่ 60 ตารางวา โดยพระองค์ไม่เคยยุ่งวุ่นวายกับที่ดินแห่งนี้เลย แต่ภายหลังพระองค์ก็ขายทิ้งในปี ค.ศ. 1955

ที่สุดของชีวิตพระองค์ก็ประทับอยู่ในประเทศฝรั่งเศส จนกระทั่งพระองค์เสด็จสวรรคตในวันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2504 ณ โรงพยาบาลฟอช (Hôpital Foch) เมืองซูว์แรน จังหวัดโอดแซน[2] แคว้นอีล-เดอ-ฟร็องส์ ประเทศฝรั่งเศส สิริพระชนมายุได้ 65 พรรษา ตำแหน่งผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ของประเทศแอลเบเนีย จึงตกเป็นของเจ้าชายเลกาที่ 1 มกุฎราชกุมารแห่งแอลเบเนีย พระราชโอรสเพียงพระองค์เดียวของพระองค์