พระเจ้ามังฆ้องแห่งแปร

พระเจ้ามังฆ้องแห่งแปร (พม่า: မင်းခေါင် (ပြည်) [mɪ́ɴɡàʊɴ]; ประมาณ คริสต์ทศวรรษที่ 1510 – เมษายน ค.ศ. 1553) กษัตริย์องค์ที่ 4 และองค์สุดท้ายแห่งอาณาจักรแปรครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1539 ถึง 1542 พระองค์ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระเชษฐาต่างพระมารดา พระเจ้านรปติ เมื่อ ค.ศ. 1539 โดยพระองค์เริ่มเกณฑ์ทหารทั่วอาณาจักรและทำการจ้างทหารต่างชาติเพื่อต้านทานการรุกรานของ อาณาจักรตองอูในปลาย ค.ศ. 1541 กองทัพตองอูภายใต้การนำของบุเรงนองได้ยกมาโจมตีอาณาจักรแปรอีกครั้ง พระเจ้ามังฆ้องจึงส่งสาส์นไปยัง รัฐฉาน และ ราชอาณาจักรมเยาะอู ซึ่งเป็นพันธมิตรของอาณาจักรแปรให้ช่วยส่งทหารมาช่วยหยุดยั้งการล้อมเมืองแปรของกองทัพตองอู แต่บุเรงนองก็สามารถเอาชนะทั้งสองกองทัพได้สำเร็จทำให้ในวันที่ 19 พฤษภาคม ค.ศ. 1542 พระเจ้ามังฆ้องตัดสินพระทัยประกาศยอมแพ้จากนั้นพระเจ้ามังฆ้องและพระมเหสีถูกส่งไปยังตองอูพระเจ้ามังฆ้องถูกสำเร็จโทษเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 1553 ตามพระบัญชาของ พระเจ้าบุเรงนอง ส่วนพระมเหสีของพระเจ้ามังฆ้องต่อมาได้เป็นพระมเหสีของพระเจ้าบุเรงนองพระนามว่า พระนางจันทาเทวี

พระเจ้ามังฆ้องแห่งแปร

ชายา พระนางจันทาเทวี
ราชวงศ์ โมญี่น
ก่อนหน้า พระเจ้านรปติแห่งแปร
ครองราชย์ กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1539 – 19 พฤษภาคม ค.ศ. 1542
ต่อไป ตะโดธรรมราชาที่ 1
พระราชมารดา Chit Mi of Prome[1]
พระราชบิดา พระเจ้าบาเยงทเว
สวรรคต เมษายน ค.ศ. 1553
พะโค
พระนามเต็ม
พระนามเต็ม
Minye Sithu
ประสูติ ป. คริสต์ทศวรรษที่ 1510
แปร
ศาสนา พุทธเถรวาท

ใกล้เคียง

พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี กรมหมื่นสุทธนารีนาถ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าภาณุพันธุ์ยุคล พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอนุสรมงคลการ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเฉลิมพลฑิฆัมพร พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน พระเจ้าชาห์ โมฮัมหมัด เรซา ปาห์ลาวี พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระจันทบุรีนฤนาถ