พระเจ้าอัลฟอนโซเสด็จพระราชสมภพที่เมืองซาลามังกาในราชอาณาจักรเลออนในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1331 โดยเป็นพระราชโอรสของพระเจ้าเฟร์นันโดที่ 4 แห่งกัสติยากับพระนางกงส์ตังซาแห่งโปรตุเกส ทรงขึ้นครองบัลลังก์ตั้งแต่พระชนมายุเพียง 1 พรรษาหลังพระราชบิดาเสด็จสวรรคตในวันที่ 7 กันยายน ค.ศ. 1312 โดยในช่วงที่พระองค์ยังอยู่ในวัยเยาว์ได้เกิดความวุ่นวายทางการเมืองขึ้นอย่างต่อเนื่อง พระองค์ถูกพาตัวไปอยู่ที่โบสถ์ซานซัลบาดอร์เดอาบิลาเพื่อความปลอดภัยเมื่อขุนนางของพระองค์แตกออกเป็นสองฝ่าย ซึ่งต่างฝ่ายต่างพยายามตั้งตนเป็นผู้อบรมเลี้ยงดูกษัตริย์น้อย โดยฝ่ายหนึ่งคืออินฟันเดเปโดร พระปิตุลาของกษัตริย์ที่มีพระราชินีกงส์ตังซาให้การสนับสนุน ส่วนอีกฝ่ายคืออินฟันเตฆวน ลุงของอินฟันเตเปโดร พระโอรสของพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 10 แห่งกัสติยา การสิ้นพระชนม์ของพระราชินีกงส์ตังซาทำให้ทั้งสองฝ่ายตกลงกันได้ การเจรจาต่อรองได้รับข้อสรุปในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1314 ที่ปาลาซูเอโลส โดยทั้งสองฝ่ายได้ตกลงให้พระนางมาริอา เด โมลินา พระมเหสีม่ายของพระเจ้าซันโชที่ 4 เป็นผู้ดูแลพระเจ้าอัลฟอนโซผู้เป็นพระนัดดา

หลังอินฟันเตเปโดรและอินฟันเตฆวนสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1319 ขุนนางยังคงแตกเป็นสองฝ่าย โดยฝ่ายหนึ่งคือฆวน มานูเอล พระนัดดาของพระเจ้าเฟร์นันโดที่ 3 (มีศักดิ์เป็นพระปิตุลาชั้นที่สองของกษัตริย์) ส่วนอีกฝ่ายคือมาริอา เด อาโร ชายาม่ายของอินฟันเตฆวนแห่งกัสติยาซึ่งให้การสนับสนุนฆวน เด อาโรผู้เป็นบุตรชายของตน อินฟันเตเฟลิเป พระราชโอรสของพระเจ้าซันโชที่ 4 กับพระนางมาริอา เด โมลินา ซึ่งตอนแรกอยู่ฝ่ายเดียวกับพระมารดาเข้าร่วมเกมแย่งชิงอำนาจตามการชักจูงของฆวน มานูเอล แต่เมื่อพระนางมาริอาให้หลักประกันอันมั่นคงแก่ฆวน มานูเอลด้วยการตั้งเป็นหัวหน้ามหาดเล็กของกษัตริย์ อินฟันเตเฟลิเปจึงหันไปหาฆวน เด อาโร สงครามระหว่างสองฝ่ายอุบัติขึ้นในฤดูใบไม้ผลิของปี ค.ศ. 1320 ส่งผลให้พระนางมาริอาต้องเรียกประชุมสภาผู้แทนในปาเลนเซียในเดือนเมษายน ค.ศ. 1321 ปีต่อมาการประชุมสภาผู้แทนในบายาโดลิดตัดสินให้ทุกฝ่ายเป็นผู้อบรมดูแลกษัตริย์ร่วมกัน กระทั่งพระนางมาริอาสิ้นพระชนม์ในเดือนมิถุนายน ความบาดหมางระหว่างอินฟันเตเฟลิเป, ฆวน เด อาโร และฆวน มานูเอล ทำให้ราชอาณาจักรตกอยู่ในวิกฤตในช่วงปี ค.ศ. 1324