อีศานวรรมัมที่ 1 หรือ อีสานวรรมัมที่ 1 (เขมร: ឦឝានវម៌្មទី១/ឦសានវម៌្មទី១ อีศานวรฺมฺมที ๑/อีสานวรฺมฺมที ๑; อักษรโรมัน: Isanavarman I) ไทยมักเขียนว่า อิศานวรมันที่ 1, อิสานวรมันที่ 1, หรือ อีสานวรมันที่ 1 พระนามอื่นว่า อีศานเสนา (เขมร: ឦឝានសេនា) และเอกสารจีนเรียก อีเชอน่าเซียนไต้ (จีน: 伊奢那先代; พินอิน: Yīshēnàxiāndài) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งเจนละในคริสต์ศตวรรษที่ 7 เป็นโอรสของมเหนทรวรรมันที่ 1 (មហេន្ទ្រវរ្ម័នទី១ มเหนฺทฺรวรฺมันที ๑) และสืบราชสมบัติต่อจากมเหนทรวรรมันที่ 1[1]:69[2]:294พระเจ้าอีศานวรรมัมที่ 1 เมื่อขึ้นเสวยราชย์แล้ว ทรงเอาอีศานปุระ (ឦឝានបុរ อีศานบุร) เป็นเมืองหลวง ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่ปราสาทสมบูรณ์ไพรคุก (ប្រាសាទសំបូរព្រៃគុក บฺราสาทสํบูรไพฺรคุก)[3]พระองค์เป็นที่กล่าวถึงในเอกสารประวัติศาสตร์หลายครั้ง เช่น เอกสารจีนชื่อ สุยชู (隋書) ซึ่งเขียนขึ้นใน ค.ศ. 636 เอ่ยถึงพระองค์ว่า เป็นผู้ครองเจนละเมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 7 ส่วนเอกสารของหม่า ตวันหลิน (馬端臨) แห่งราชวงศ์ยฺเหวียน (元朝) พรรณนาราชสำนักของพระองค์ที่อีศานปุระว่า พระองค์ทรงศิราภรณ์ทองคำประดับเพชร ทรงสังวาลย์มุก มีมหาเสนาห้าคนเฝ้าทูลละอองพระบาท[1]:74–76นอกจากนี้ จารึกหลายหลักที่สร้างขึ้นในรัชกาลของพระองค์กล่าวถึงพระราชอำนาจเหนือดินแดนหลายแห่ง ทั้งกล่าวว่า ศิวทัตตะ (Shivadatta) ผู้เป็นพระโอรส ซึ่งต่อมา คือ ภววรรมันที่ 2 (ភវវរ្ម័នទី២ ภววรฺมันที ๒) ได้ครองดินแดนแห่งหนึ่งนามว่า "เชฺยษฐปุระ" (Jyesthapura)[4]:36–39 จารึกหลักสุดท้ายที่สร้างขึ้นในรัชสมัยของพระองค์ลงปีว่า ค.ศ. 627 และมีจารึกอีกหลักหนึ่งกล่าวว่า สร้างขึ้นใน ค.ศ. 639 ในรัชกาลของผู้สืบทอดบัลลังก์ต่อจากพระองค์ คือ ภววรรมันที่ 2[5] แสดงว่า ใน ค.ศ. 639 นั้น พระองค์มิได้ครองราชย์แล้ว นักประวัติศาสตร์ทั่วไปเชื่อว่า พระองค์เสวยราชย์จนถึง ค.ศ. 635 หรือบ้างก็ว่า ค.ศ. 637 โดยสิ้นพระชนม์ใน ค.ศ. ดังกล่าวนั้น[6]