ในปีที่หกของการครองราชย์ของ พระเจ้าเสี่ยวอี่ พระราชบิดา พระองค์ถูกพระราชบิดารับสั่งให้ไปอยู่ด้วย พระองค์ก็ได้เสด็จไป และได้ศึกษาอยู่กับก้านผาน ในปีแรก ๆ ที่พระองค์ได้พบกับประชาชนทั่วไป ทำให้พระองค์คุ้นเคยกับปัญหาของประชาชน

ใน บันทึกประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ ที่ ซือหม่า เชียน บันทึกไว้ ระบุว่า พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์องค์ที่ 22 แห่งราชวงศ์ซาง พระองค์ครองราชย์ต่อจาก พระเจ้าเสี่ยวอี่ พระราชบิดา (小乙) แต่ในจารึกคำพยากรณ์บนกระดูกระบุว่าพระองค์เป็นกษัตริย์องค์ที่ 21[4][5] พระองค์ทรงเสวยราชย์ในปีติ้งเหว่ย (丁未) โดยมี ก้าน ผาน (甘盤) เป็นเสนาบดี

เขาได้สร้างความจงรักภักดีของเมืองใกล้เคียงโดยพระองค์ทรงแต่งงาน กับผู้หญิงคนหนึ่งของแต่ละเมือง พระองค์ทรงเข้าสยุมพร และแต่งตั้งพระนางฟู่ ห่าว ให้ก้าวข้ามจากลำดับชั้นของสังคมทาสในการผ่านตำแหน่งสู่นายพล และมหาปุโรหิตระดับสูง[6] ส่วนมเหสีอีกองค์ของพระเจ้าอู่ติง คือ พระนางฟูจิง นั้นมีหน้าที่รับผิดชอบด้านเกษตรกรรม[7]

ในปีที่ยี่สิบห้าของการครองราชย์ของพระองค์ รัชทายาทซู่ จี สิ้นพระชนม์ในพื้นที่ห่างไกลหลังจากถูกเนรเทศ

ในปีที่ยี่สิบเก้าแห่งรัชกาลของพระองค์ พระองค์ได้ประกอบพิธีกรรมบูชา พระเจ้าซางทัง ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์ซาง ที่พระอารามหลวง ขณะนั้นมีไก่ป่าตัวหนึ่งยืนอยู่บนเรือที่ทำด้วยทองสัมฤทธิ์ ทำให้พระองค์ทรงพิโรธมาก พระองค์ทรงประณามข้าราชบริพารที่ทำการบกพร่อง และเขียนบทความชื่อว่า "Day of the Supplementary Sacrifice to Gao Zong"

ในปีที่สามสิบสองแห่งการครองราชย์ของพระองค์พระองค์ทรงเสด็จยกทัพไปกุ้ยฟง (鬼方) ทำสงครามอยู่ 3 ปีจึงพ่ายแพ้ ตี้ (氐) และเชียง (羌) คนเถื่อนได้ส่งราชทูตมาเพื่อเจรจาสงบศึก

ต่อมา ในปีที่ 43 ข้าศึกได้ส่งกองกำลังมาพิชิตต้าเผิง และได้ยกทัพมาตีเมืองทันเหว่ยในอีก 7 ปีให้หลัง

พระองค์เสียชีวิตในปีที่ห้าสิบเก้าของรัชสมัยของพระองค์ ตามแหล่งข้อมูลที่มีอยู่ทั้งหมด กล่าวได้ว่า พระองค์ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในกษัตริย์ที่ดีที่สุดของราชวงศ์ซาง หลังจากพระองค์เสด็จสวรรคต พระเจ้าสู่เกิง ราชโอรสขึ้นเสวยราชย์ต่อไป