พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมัน (เขมร: ព្រះបាទកៅណ្ឌិន្យជ័យវរ្ម័ន อักษรโรมัน: Kaundinyajayavarman หรือ Kaundinya II ครองราชย์ : ค.ศ. 484 - ค.ศ. 514) พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมัน หรือพระเจ้าเกาฑิณยะที่ 2 (កៅណ្ឌិន្យទី២) พระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรพนมหรือฟูนัน พระองค์ทรงเป็นพระราชบิดาของ พระเจ้ารุทรวรมัน กษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งอาณาจักรฟูนัน ในรัชสมัยของพระองค์บ้านเมืองมีความสงบสุขและเปิดกว้างในการนับถือศาสนาโดยเอกสารฝ่ายจีนระบุว่าในอาณาจักรทางภาคใต้มีกษัตริย์พระนามว่า เกาณฑินยะชัยวรมัน ทรงนับถือศาสนาพราหมณ์ภายหลังทรงศรัทธาในพุทธศาสนาในรัชสมัยนี้ได้มีพระภิกษุชาวอินเดียรูปหนึ่งชื่อพระนาคาหรือ พระนาคเสน ได้เดินทางไปยังเมืองจีนได้แวะที่ฟูนันก่อนและได้ทูลพระเจ้ากรุงจีนว่าฟูนันนับถือศาสนาฮินดูนิกายไศวะนิกายแต่พุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมีภิกษุสามเณรมากและสมัยนี้ได้มีพระภิกษุชาวฟูนันชื่อ สังฆปาละ เป็นผู้เชี่ยวชาญในพระอภิธรรมได้เดินทางไปสู่ประเทศจีน และได้ศึกษาเพิ่มเติมจากพระภิกษุอินเดียชื่อคุณภัทรมีความแตกฉานในพุทธศาสนาเป็นที่เคารพศรัทธาของพระเจ้าจักรพรรดิบู่ตี่ของจีน [1] พระองค์ได้ผูกไมตรีกับจีนโดยการถวายราชบรรณาการไปยังเมืองจีนอีกด้วยแต่ช่วงปลายรัชกาลได้เกิดความวุ่นวายเนื่องจาก พระเจ้ารุทรวรมัน โอรสที่เกิดจากพระสนมได้ซ่องสุมกองกำลังขณะที่พระองค์ทรงประชวรหนักเมื่อพระองค์สวรรคตแล้วพระเจ้ารุทรวรมันได้นำกองกำลังเข้าชิงราชสมบัติทรงสังหารพระรัชทายาทคือ เจ้าชายกุณณะวรมัน โอรสที่ประสูติจากพระอัครมเหสีคือพระนางกุลประภาวดี ต่อมาทรงทำสงครามกับพระนางกุลประภาวดีเพื่ออ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ พระเจ้ารุทรวรมัน ทรงมีชัยชนะและขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์แห่งฟูนัน[2] [3]