พระเจ้าเจมส์ที่ 6 แห่งสกอตแลนด์ (19 มิถุนายน พ.ศ. 2109 – 27 มีนาคม พ.ศ. 2168) ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แห่งสกอตแลนด์ตั้งแต่วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2110 และต่อมาเสวยราชย์ขึ้นเป็น พระเจ้าเจมส์ที่ 1[1]แห่งอังกฤษและไอร์แลนด์ จากการรวมราชบัลลังก์แห่งสกอตแลนด์ อังกฤษ และไอร์แลนด์ไว้ภายใต้การปกครองของกษัตริย์พระองค์เดียวในวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2146 (ตรงกับรัชสมัยของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช) จนกระทั่งเสด็จสวรรคต ซึ่งทั้งราชอาณาจักรอังกฤษและราชอาณาจักรสกอตแลนด์ยังคงแบ่งแยกออกจากกันเป็นรัฐอธิปไตย โดยมีระบบรัฐสภา ศาล และกฎหมายเป็นของตัวเอง ภายใต้การปกครองของพระมหากษัตริย์องค์เดียวกันในฐานะรัฐร่วมประมุขพระเจ้าเจมส์ประสูติ ณ เมืองเอดินบะระ ราชอาณาจักรสกอตแลนด์ เป็นพระราชโอรสในสมเด็จพระราชินีนาถแมรีที่ 1 แห่งสกอตแลนด์กับเฮนรี ลอร์ดแห่งดานเลย์ ขึ้นครองราชย์เนื่องด้วยพระราชมารดาถูกบังคับให้สละราชสมบัติ บริหารราชการแผ่นดินภายใต้ผู้สำเร็จราชการหลายคน เมื่อสามารถบริหารราชการได้ด้วยพระองค์ก็ทรงบริหารตามอำเภอใจจนเกิดความระส่ำระสาย เกิดกบฏต่อต้านและมีการจำคุกผู้คนเป็นจำนวนมาก ในปี พ.ศ. 2132 ทรงอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงแอนน์ แห่งเดนมาร์ก ด้วยความเกลียดชังพวกพิวริตัน ได้ทรงตั้งตำแหน่งบิชอปแห่งสกอตแลนด์ขึ้นในปี พ.ศ. 2143 เมื่อพระนางอลิซาเบธแห่งอังกฤษสิ้นพระชนม์พระองค์ได้ขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์อังกฤษในฐานะเป็นพระราชปนัดดา (เหลน) ของมเหสีของพระเจ้าเจมส์ที่ 4 ซึ่งเป็นชาวอังกฤษคือพระนางมากาเรต ทิวดอร์ และอีกครั้งหนึ่งที่พระองค์ได้รับความชื่นชมในช่วงแรกที่ขึ้นครองราชย์ แต่ด้วยการเห็นแก่พวกและการบริหารราชการแบบตามใจชอบ ทำให้พระองค์ไม่เป็นที่ชื่นชอบของประชาชนและขุนนางเมื่อเทียบกับช่วงเวลาในประวัติศาสตร์ไทย พระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษทรงครองราชย์ในเวลาเดียวกันกับระหว่างรัชสมัยของ สมเด็จพระนเรศวรมหาราชและสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมในสมัยกรุงศรีอยุธยา