พระเจ้าโจวเซฺวียน (จีน: 周宣王; พินอิน: Zhōu Xuān Wáng; อังกฤษ: King Xuan of Zhou; สิ้นพระชนม์ 782 ปีก่อนคริสตกาล) พระนามเดิม จี จิ้ง เป็นพระมหากษัตริย์พระองค์ที่ 11 แห่งราชวงศ์โจวของจีนโบราณ เสวยราชย์ราว 827 (บางตำรากล่าวว่าครองราชย์ปี 825) –782 ปีก่อนคริสตกาล [1]พระองค์เริ่มการปฏิวัติ เพื่อกอบกู้อำนาจของราชวงศ์โจวให้กลับมา ในช่วงเวลาของก้งเหอ พระองค์ได้ทำสงครามกับ 'คนเถื่อนตะวันตก' (อาจจะเป็นเซียนหยุน) และชาวป่าเถื่อนอีกกลุ่มหนึ่งที่แม่น้ำฮวยทางตะวันออกเฉียงใต้ ในปีที่เก้าของรัชกาล พระองค์ทรงมีรับสั่งเรียกประชุมเจ้านายทั้งหมด ต่อมาพระองค์ถูกขุนนางเข้าแทรกแซงทางการทหารในการทำสงครามอย่างยาวนานในรัฐลู่, เว่ย และรัฐฉี ซือ หม่าเฉียนกล่าวว่า "ในช่วงวลานี้ มีขุนนางหลายคนส่วนใหญ่ ที่ต้อต้านต่อราชโองการของราชวงศ์โจว"[1] ในพงศาวดารระบุว่าพระองค์มีรับสั่งให้ประหารขุนนางตู้ปอ ผู้บริสุทธิ์ (Duke of Tangdu, 唐杜公) และสุดท้ายแล้ว พระองค์ก็ถูกสังหารโดยลูกธนูที่วิญญาณของตู้ปอยิงมา[2] ต่อมาพระราชบุตรของพระองค์คือ พระเจ้าโจวโยว wขึ้นครองราชย์สืบต่อ เป็นพระมหากษัตริย์แห่งราชวงศ์โจวตะวันตกพระองค์สุดท้าย