ความเชื่อเรื่องพระแม่ซีหวังหมู่เริ่มปรากฏขึ้นในศาสนาพื้นบ้านจีนมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์ซาง ความเชื่อนี้ได้พัฒนาต่อมาว่านางเป็นราชินีแห่งสวรรค์ เป็นเทพีแห่งการมีอายุยืน และความรุ่งเรือง

ลัทธิบัวขาวซึ่งเกิดขึ้นในสมัยราชวงศ์หยวน เรียกนางว่า "อู๋เซิงเหลาหมู่" หรือ เหลาหมู่ (พระแม่องค์ธรรม) และนับถือเป็นพระเป็นเจ้า มีพิธีกรรมการบูชามาตั้งแต่คริสต์ศวรรษที่ 16[3] ลัทธินี้เชื่อว่าพระแม่องค์ธรรมคือพระผู้สร้างโลกและสรรพชีวิตทั้งหลาย และเนื่องจากโลกเข้าสู่ยุคเสื่อม พระแม่องค์ธรรมจึงส่งศาสดาและนักปราชญ์ทั้งหลายมาทำหน้าที่ช่วยเหลือสรรพสัตว์กลับไปสู่พระแม่องค์ธรรมดังเดิม โดยพระศรีอริยเมตไตรยถูกส่งมาช่วยกอบกู้โลกในวาระสุดท้ายนี้ ลัทธิบัวขาวได้เคลื่อนไหวทางการเมืองด้วย เพื่อที่จะปลดปล่อยชาวจีนจากการปกครองของจักรวรรดิมองโกล ทางการราชวงศ์หยวนเห็นว่าลัทธินี้เป็นภัยต่อความมั่นคงของประเทศจึงถูกปราบปรามอย่างหนัก แต่ความเชื่อของลัทธิบัวขาวยังคงแพร่หลายอยู่

ต่อมาหวง เต๋อฮุย ได้ก่อตั้งลัทธิเซียนเทียนเต้า โดยสืบแนวคำสอนและการปฏิบัติต่อมาจากลัทธิบัวขาว คือบูชาพระแม่องค์ธรรมเป็นพระเจ้า ความเชื่อนี้ยังสืบทอดต่อไปยังลัทธิทั้ง 5 ที่แตกแขนงต่อมากเซียนเทียนเต้า อันได้แก่ ลัทธิอนุตตรธรรม ลัทธิถงซั่นเซ่อ ลัทธิฉือฮุ่ยถัง ลัทธิเทียนเต๋อเซิ่ง และลัทธิเต้าเยวี่ยน ซึ่งต่างสืบทอดการนับถือพระแม่องค์ธรรมมาจนปัจจุบัน แต่อาจเรียกชื่อแตกต่างกันไปในแต่ละลัทธิ เช่น ลัทธิอนุตตรธรรมและลัทธิถงซั่นเซ่อมักเรียกว่า "อู๋จี๋เหลาหมู่" ลัทธิฉือฮุ่ยถังว่า "เหยาฉือจินหมู่" ลัทธิเทียนเต๋อเซิ่งว่า "อู๋เซิงเซิ่งหมู่" ลัทธิเต้าเยวี่ยนว่า "จื้อเซิ่งเซียนเทียนเหลาจู่" เป็นต้น[2]