ส่วนหนึ่งของ
ศาสนาพุทธ สถานีมิกิย่อยประวัติศาสนาพุทธพระโคตมพุทธเจ้า (
พระพุทธเจ้า)
พระพุทธ ·
พระธรรม ·
พระสงฆ์พระไตรปิฎกภาษาบาลี[2] หรือ
พระบาลี (
บาลี: Tipiṭaka;
สิงหล: ත්රිපිටකය;
เทวนาครี: त्रिपिटक;
อังกฤษ: Pali Canon) เป็น
พระไตรปิฎกของนิกาย
เถรวาท คำว่าพระไตรปิฎกมาจาก
ภาษาบาลี ติปิฏก แปลว่า
ตะกร้าสามใบ หรือคำสอนสามหมวด (ติ หมายถึง
สาม ปิฏก หมายถึง
ตำรา คัมภีร์ หรือ
กระจาด) สันนิษฐานว่าที่มาของคำว่าพระไตรปิฎกน่าจะมาจากการที่พระภิกษุจดจารึกคัมภีร์ใส่ลงในใบตระกูลปาล์มและใส่ลงในตะกร้า ถ้าอาศัยหลักฐานทางวิชาการ เชื่อว่าไตรปิฎกเป็นชื่อที่ใช้กันมาก่อนจะ
สังคายนาครั้งที่ 3 เพราะมีการใช้คำพูดว่า "ไตรปิฎก" ในประวัติศาสตร์ยุค
พระเจ้าอโศกก่อนการสังคายนาครั้งที่ 3 จึงเชื่อได้ว่าหลังสังคายนาครั้งที่ 2 พระสงฆ์มีการแยกพระอภิธรรมออกจากพระสูตรแล้วเมื่อสังคายนาครั้งที 3 จึงแยกอย่างเป็นเรื่องเป็นราวจริง ซึ่งคำสอนสามหมวดนี้ ได้แก่ พระไตรปิฎกมีเนื้อหารวมทั้งสิ้น 84,000
ธรรมขันธ์ ฉบับพิมพ์
ภาษาไทยนิยมจัดแยกเป็น 45 เล่ม เพื่อหมายถึงระยะเวลา 45
พรรษาแห่ง
พุทธกิจพระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ครั้งหนึ่งว่า พระธรรมวินัยจะเป็น
ศาสดาแทนพระองค์ภายหลังที่พระองค์ล่วงลับไปแล้ว
[3] พระไตรปิฎกจึงเปรียบเสมือนตัวแทนของพระพุทธองค์ และเป็นที่ที่
ชาวพุทธสามารถเข้าเฝ้าพระศาสดาของตน
[4] พุทธศาสนิกชนสามารถศึกษา
ปริยัติศาสน์จากพระไตรปิฎก เพื่อใช้เป็นแนวทางในการ
ปฏิบัติตนให้พ้นจาก
ความทุกข์ อันเป็นเป้าหมายสูงสุดของชีวิตตามนัยแห่งพระพุทธศาสนาสืบไป พระไตรปิฎกมีจุดเริ่มต้นมาจากการจัดรวบรวมคำสอนของพระพุทธเจ้า ออกเป็นหมวดหมู่ และซักซ้อมทบทวนกันจนลงตัว ในระยะแรก พระไตรปิฎกถ่ายต่อกันมาโดยการท่องจำปากเปล่า จนกระทั่งราว
พ.ศ. 460 จึงมีการจารึกลงเป็นลายลักษณ์อักษร กล่าวได้ว่าพระพุทธศาสนาสืบทอดมาพร้อมกับพระไตรปิฎก จากสมัย
พุทธกาลจนถึงวันนี้เป็นเวลากว่า 2,500 ปี พระไตรปิฎกบาลีของ
พระพุทธศาสนาฝ่ายเถรวาท เป็นที่ยอมรับกันว่า เป็นบันทึกคำสอนของพระพุทธเจ้าที่เก่าแก่ที่สุด ดั้งเดิมที่สุด สมบูรณ์ที่สุด และถูกต้องแม่นยำที่สุด ที่ยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน