กองทัพพันธมิตรแปดชาติบุกและยึดกรุงปักกิ่งเป็นผลสำเร็จเมื่อวันที่ 14 สิงหาคม 1900 เคนเนท คลาร์ก (Kenneth Clark) เขียนในบทความวิจัยของเธอว่า "หลังจากยึดกรุงปักกิ่งได้ ทหารจากกองทัพนานาชาติปล้นพระนคร ทั้งยังชิงพระราชทรัพย์ในนครต้องห้าม ได้สมบัติมากมายจากจีนขนกลับไปยุโรป"[5]

พระพันปีฉือสี่ พร้อมด้วยพระเจ้ากวังซฺวี่ (光緒 Guāngxù ?) พระเจ้าแผ่นดิน และเหล่าข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ พากันหลบหนีจากนครต้องห้ามไปสู่เมืองซีอานได้ก่อนแล้ว พระพันปีจึงส่งหลี่ หงจาง (李鴻章 Lǐ Hóngzhāng ?) ราชครู มาเจรจาหย่าศึกกับพันธมิตรในเวลาต่อมา

ในระหว่างและภายหลังการจลาจล มีผู้คนซึ่งไม่ทราบจำนวนถูกเชื่อว่า เป็นพวกนักมวย และถูกตัดศีรษะ เรื่องนี้นิยมนำมาทำเป็นภาพยนตร์สั้นในยุคแรก ๆ กันมาก[6] แต่แม้มีภาพถ่ายยืนยัน กองทัพต่างชาติยังคงบอกปัดการกระทำเช่นนั้นกันอย่างกว้างขวางมาจนทุกวันนี้

นาวิกโยธินอเมริกาคนหนึ่งบันทึกว่า เขาเห็นเหล่าทหารเยอรมันและรัสเซียเอาดาบปลายปืนแทงสตรีตายหลังจากข่มขืนกระทำชำเราพวกนาง[7]

นอกจากนี้ ร่ำลือกันว่า ในกรุงปักกิ่ง ฝาน กั๋วเหลียง (樊國樑 Fán Guóliáng ?; Pierre-Marie-Alphonse Favier) มุขนายกชาวฝรั่งเศส ออกประกาศซึ่งมีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ 18 ถึง 26 สิงหาคม 1900 ว่า คริสต์ศาสนิกชนคาทอลิกจะลักทรัพย์ตามที่จำเป็นเพื่อประทังชีวิตก็ได้ และการลักเงิน 50 ตำลึงหรือต่ำกว่านั้น ไม่ต้องรายงาน และไม่ต้องใช้คืน แต่มุขนายกปฏิเสธเรื่องนี้[8]