ที่ใจกลางของหมู่บ้านคือศูนย์กลางชุมชน (Village Civic Center) ซึ่งประกอบด้วยศาลาว่าการเมือง, โรงเรียน, "บ้านแห่งชาติ" และ โรงเตี๊ยม อย่างละหลัง ใจกลางของส่วนนี้คือโบสถ์ไม้ที่สร้างขึ้นในปี 1746 โบสถ์ไม้นี้สร้างขึ้นที่เรเมเตอา-ลุนเกอ (Remetea-Luncă) ก่อนที่จะบริจาคให้แก่ศาสนิกชนในหมู่บ้านโตปลา (Topla) ซึ่งอยู่เคียงกันในปี 1807 โบสถ์ไม้ได้ถูกเคลื่อนย้ายมาบนตัวกลิ้ง ใช้กระทิงรวม 24 คู่ในการลากเลื่อนไปสู่โตปลา จากนั้นในปี 1987 โบสถ์ได้ถูกเคลื่อนย้ายมาตั้งที่พิพิธภัณฑ์มาจนถึงปัจจุบัน[7]

ส่วนต่อมาของพิพิธภัณฑ์คือซอกซอยบรรดาชาติพันธุ์ (Alley of Ethnicities) ซึ่งประกอบด้วยบ้านเรือนแบบพื้นถิ่นจำนวนมากจากบรรดากลุ่มทางชาติพันธุ์ในประวัติศาสตร์ของบานัต[8] เริ่มต้นในปี 2000 ได้มีการปลูกบ้านต่าง ๆ ได้แก่บ้านชาวฮังการี (จากบับชา; Babșa ในตีมิช),แบ้านชาวเยอรมัน (จากบีเลด; Biled ในตีมิช), บ้านชาวสโลวาก (จากเนิดลัค; Nădlac ในอารัด) และบ้านชาวยูเครน (จากเรเปเดอา; Repedea ในมารามูเรช)[9] นอกจากนี้ยังมีบ้านชาวเซอร์บที่สร้างขึ้นในเวลาต่อมา รวมถึงมีแผนจะปลูกบ้านชาวบัลกาเรีย และชาวเช็ก[9]

ส่วนสุดท้ายของพิพิธภัณฑ์คือส่วนพิพิธภัณฑ์มีชีวิต (Living Museum) ซึ่งเป็นโครงการนำเสนอเรื่องราวจากทั้งโรมาเนียและฮังการี เริ่มต้นในปี 2012 ประกอบไปด้วยบ้านชาวโรมาเนีย ชาวฮังการี ชาวซาวับ และขาวเซอร์บ เพื่อเป็นการสร้างหมู่บ้านพื้นถิ่นจากสมัยศตวรรษที่ 18-19 ขึ้นมาใหม่[10]