ถ้าให้ f : M → N เป็นฟังก์ชันใด ๆ เราจะได้ว่า

สัญลักษณ์ ∘ คือการประกอบของฟังก์ชัน หรือจะกล่าวให้เจาะจงก็คือ idM เป็นสมาชิกเอกลักษณ์ของโมนอยด์ของฟังก์ชันทั้งหมดจาก M ไปยัง M

และเนื่องจากสมาชิกเอกลักษณ์ของโมนอยด์จะมีเพียงหนึ่งเดียว เราอาจสามารถนิยามในแนวทางนี้ว่าฟังก์ชันเอกลักษณ์บน M คือสมาชิกเอกลักษณ์ก็ได้ ซึ่งนิยามเช่นนี้ได้ขยายแนวคิดไปสู่สัณฐานเอกลักษณ์ (identity morphism) ในทฤษฎีหมวดหมู่ ที่ซึ่งอันตรสัณฐาน (endomorphism) ของ M ไม่จำเป็นต้องเป็นฟังก์ชัน