หลังจากที่ อุรุกวัย และ บราซิล ได้ตกรอบในรอบก่อนรองชนะเลิศ, ฝั่งจากทวีปยุโรปต่างมั่นใจได้ว่าจะเป็นแชมป์ฟุตบอลโลกเป็นครั้งที่ 4 ติดต่อกัน[5] การแข่งขันนัดนี้ยังเป็นครั้งที่เก้าของทีมจากทวีปยุโรปทั้งหมดในนัดชิงชนะเลิศฟุตบอลโลก, ซึ่งเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้ใน 2006 และ 2010[6][7]

การแข่งขันครั้งนี้เป็นฟุตบอลโลกครั้งที่สามสำหรับทีมชาติฝรั่งเศส, ปรากฏขึ้นครั้งแรกใน รอบชิงชนะเลิศ ค.ศ. 1998 ในฐานะชาติเจ้าภาพ, ชัยชนะ 3–0 เหนือแชมป์เก่า บราซิล ฝรั่งเศสได้เข้าชิงชนะเลิศอีกครั้งในปี ค.ศ. 2006 แต่พวกเขาพ่ายแพ้ต่อ อิตาลี ใน การดวลลูกโทษตัดสิน หลังจากเสมอในเวลา 90 นาทีที่ 1–1.[8][9] มีเพียงเยอรมนี (แปดครั้ง) และ อิตาลี (หกครั้ง) เท่านั้นที่มาถึงรอบชิงชนะเลิศได้มากที่สุดจากหลายประเทศของทวีปยุโรป[10] ดีดีเย เดช็อง กลายเป็นคนที่สี่ที่จะเข้ามาถึงรอบชิงชนะเลิศฟุตบอลโลกในสองฐานะทั้งผู้เล่นและผู้จัดการทีม, หลังจากที่ ฟรันซ์ เบคเคนเบาเออร์, รูดี โฟลเลอร์ และ มาริโอ ซากัลโล[11]

นัดนี้เป็นครั้งแรกของฟุตบอลโลก รอบชิงชนะเลิศ สำหรับทีมชาติโครเอเชียในการลงสนามฟุตบอลโลกเป็นครั้งที่ห้า พวกเขาคือประเทศยุโรปชาติที่ 10 และโดยรวมเป็นชาติที่ 13 ที่ทะลุเข้ารอบชิงชนะเลิศฟุตบอลโลก และเป็นผู้เข้าชิงชนะเลิศทีมแรกนับตั้งแต่ สเปน ในปี ค.ศ. 2010[12][13]

นัดชิงชนะเลิศครั้งนี้เป็นการพบกันครั้งที่หกระหว่าง ฝรั่งเศส และ โครเอเชีย, กับชัยชนะของทีมชาติฝรั่งเศสในโปรแกรมการแข่งขันครั้งที่ผ่านมากับสถิติชนะสามครั้งและเสมอสองครั้ง[14] ครั้งแรกที่สองทีมเคยโคจรมาพบกันเกิดขึ้นใน ฟุตบอลโลก 1998 รอบรองชนะเลิศ, กับชัยชนะของชาติเจ้าภาพ ฝรั่งเศส ด้วยสกอร์ 2–1[15] นับเป็นหนเดียวของพวกเขาในการพบกันอ่ยางเป็นทางหารทั้งหมดเกิดขึ้นใน รอบแบ่งกลุ่มของยูโร 2004 ผลจบลงที่การเสมอกันไป 2–2 พวกเขาถัดจากนั้น และหนล่าสุด เป็นการพบกันในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2011 กับเกมนัดกระชับมิตร, ซึ่งจบลงด้วยการเสมอกัน 0–0[16]