ในระหว่างสงครามกลางเมืองกัมพูชา มีผู้อพยพหนีภัยสงครามเข้าไปในเมืองเป็นจำนวนมาก และภาพยนตร์ก็ยังเป็นที่นิยม อุตสาหกรรมภาพยนตร์เริ่มฟุบเมื่อปลายปี พ.ศ. 2517 เมื่อเขมรแดงเริ่มเข้าล้อมเมือง หลังจากที่พนมเปญแตก ในเมืองว่างเปล่าเหลือเพียงภาพยนตร์ชวนเชื่อของเขมรแดงเท่านั้น

หลังจากเขมรแดงสิ้นสุดอำนาจและได้ก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนกัมพูชา มีการฉายภาพยนตร์อีกครั้ง แต่ไม่มีการถ่ายทำภาพยนตร์ในประเทศเพราะขาดแคลนบุคลากร เนื่องจากอพยพออกจากประเทศไปหมด ภาพยนตร์ที่ฉายในกัมพูชาเวลานั้นมาจากเวียดนาม สหภาพโซเวียต ยุโรปตะวันออกและอินเดีย ส่วนภาพยนตร์จากที่อื่นๆเช่น ฮ่องกงถูกห้าม โดยภาพยนตร์จะมีเนื้อหาเกี่ยวกับสังคมนิยมและการต่อสู้ระหว่างชนชั้น

การสร้างภาพยนตร์ในกัมพูชากลับมาอย่างช้าๆ โดยเน้นภาพยนตร์เพื่อความบันเทิงหรือความโหดร้ายในสมัยเขมรแดง หรือสภาพชีวิตในระบอบการปกครองที่มีเวียดนามสนับสนุน ในชณะเดียวกันก็มีการนำเข้าวีดีโอจากต่างประเทศโดยเฉพาะไทย