ภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานน้อย (อังกฤษ: hypothyroidism) เป็นโรคระบบต่อมไร้ท่อชนิดหนึ่ง ทำให้ต่อมไทรอยด์ผลิตฮอร์โมนไทรอยด์ออกมาไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย[3] ผู้ป่วยอาจมีอาการได้หลายอย่าง เช่น ทนความหนาวไม่ได้ รู้สึกอ่อนเพลีย ท้องผูก หัวใจเต้นช้า ซึมเศร้า และน้ำหนักเพิ่ม[3] ผู้ป่วยบางรายอาจมีต่อมไทรอยด์โตกว่าปกติ เรียกว่าคอพอก[3] หากหญิงตั้งครรภ์ป่วยจากภาวะนี้แล้วไม่ได้รับการรักษาจะทำให้ทารกมีพัฒนาการทางร่างกายและสติปัญญาล่าช้า หรือเกิดกลุ่มอาการขาดไอโอดีนตั้งแต่กำเนิดได้[4]สาเหตุของภาวะนี้ที่พบบ่อยที่สุดในระดับโลกคือการขาดไอโอดีน[7][8] ในประเทศที่มีการเสริมไอโอดีนเพียงพอสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดจะเป็นโรคไทรอยด์อักเสบฮาชิโมโต[3] สาเหตุอื่นๆ ที่พบได้น้อยกว่า ได้แก่ การได้รับการรักษาด้วยการกลื่นไอโอดีนกัมมันตรังสีเพื่อทำลายต่อมไทรอยด์ การบาดเจ็บต่อไฮโปทาลามัสหรือต่อมใต้สมองส่วนหน้า ยาบางชนิด ไทรอยด์ต่ำแต่กำเนิด หรือเคยผ่าตัดเอาต่อมไทรอยด์ออก[3][9] การวินิจฉัยภาวะนี้ในผู้ป่วยที่มีอาการเข้าได้ ทำได้โดยการตรวจเลือดเพื่อวัดระดับฮอร์โมน TSH และไทรอกซีน[3]การเสริมไอโอดีนในเกลือสามารถป้องกันภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานน้อยได้ในหลายๆ พื้นที่[6] สำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะนี้แล้วสามารถรักษาได้โดยการใช้ฮอร์โมนสังเคราะห์ชดเชยฮอร์โมนไทรอยด์ที่ขาด[3] แพทย์จะปรับขนาดยาตามอาการและระดับของฮอร์โมนทั้ง TSH และไทรอกซีน[3] ยานี้ปลอดภัยใช้ได้ในหญิงตั้งครรภ์[3] การกินอาหารที่มีไอโอดีนเพียงพอเป็นมาตรการสำคัญในการป้องกันโรค แต่หากได้รับไอโอดีนมากเกินไปก็สามารถทำให้เกิดภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานน้อยได้เช่นกัน[3]ทั่วโลกมีประชากรที่ขาดไอโอดีนอยู่ประมาณหนึ่งพันล้านคน แต่ยังไม่ชัดเจนว่าในจำนวนนี้ทำให้เกิดภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานน้อยเป็นจำนวนเท่าไร[10] ในสหรัฐพบผู้ป่วยภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานน้อยประมาณ 0.3-0.4% ของประชากร[7] นอกจากนี้ยังมีภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานน้อยชนิดไม่ทำให้เกิดอาการ (subclinical hypothyroidism) พบในสหรัฐ 4.3-8.5% ของประชากร[7] ภาวะนี้ผู้ป่วยจะมีฮอร์โมน TSH สูงแต่ไทรอกซีนจะปกติ ภาวะต่อมไทรอยด์ทำงานน้อยพบในผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย[3] มักพบในคนที่มีอายุมากกว่า 60 ปี[3] นอกจากพบในมนุษย์แล้วยังพบในสุนัข แมว และม้าด้วย แต่พบได้น้อยมาก[11]