ระบบการเขียน ของ ภาษาญัฮกุร

ตัวเขียนภาษาญัฮกุรอักษรไทยตามที่คณะกรรมการจัดทำระบบเขียนภาษาท้องถิ่นของกลุ่มชาติพันธุ์ด้วยอักษรไทย สำนักงานราชบัณฑิตยสภา ได้กำหนดไว้ มีดังนี้

พยัญชนะ
อักษรไทย/
สัญลักษณ์		เสียงตัวอย่างคำความหมาย
ก/k/กาʔปลา
วัก่แขวน
ค/kʰ/คุย่กุ้ง
ง/ŋ/เงียก่ฟัน
ชวงขวาน
จ/c/จีญช้าง
คลีจหมู
ช/cʰ/ชุรหมา
ซ/s/ซมส้ม
/ç/ลัซ่ผลิใบ
ญ/ɲ/แญ็นใกล้
ปูญนอน
ด/d/ดิญกระบอกไม้ไผ่
/t/ (เมื่อเป็นพยัญชนะท้าย)มัด่นัยน์ตา
ต/t/ (เมื่อเป็นพยัญชนะต้น)ตะดาจหวาน
ท/tʰ/ทีʔเต่า
น/n/เนจ่ผ้า
กวนลูก
บ/b/บูนมีด
/p/ (เมื่อเป็นพยัญชนะท้าย)ทึบ่โง่
ป/p/ (เมื่อเป็นพยัญชนะต้น)โปงข้าว
พ/pʰ/พอง่ไข่
ฟ/f/ฟัยฟาʔไฟฟ้า, ไฟฉาย
ม/m/เมียว่แมว
คะยาม่จิ้งหรีด
ย/j/ยุล ยุลชะนี
ชาย่แย้
ร/r/รูย่แมลงวัน
กะมุรหลังคา
ล/l/ลูง่พระสงฆ์
ตะบัลแก้ม
ว/w/วีรกระด้ง
กาวดอกไม้
อ/ʔ/ (เมื่อเป็นพยัญชนะต้น)อีญอึ่งอ่าง
ฮ/h/ฮุงต่อ (แมลง)
ริฮ่รากไม้
ฮง/ŋ̥/ฮงุรกระบะไฟ
ฮน/n̥/ฮนูยลิง
ฮม/m̥/ฮมุมหมี
ฮร/r̥/แฮร็จ่เกี่ยว (ข้าว)
ฮล/l̥/ฮลีข้าวโพด
ฮว/w̥/ฮวาซ่ก้าว
ไม่มีรูป/ʔ/ (เมื่อเป็นพยัญชนะท้าย
และตามหลังสระเสียงสั้น)		เตะนั้น
ควะ่อาย
ʔ/ʔ/ (เมื่อเป็นพยัญชนะท้าย
และตามหลังสระเสียงยาว)		ฮึโลʔหอย
ปาʔนานทำไม
  • ฮง, ฮน, ฮม, ฮร, ฮล และ ฮว เป็นทวิอักษร
  • พยางค์นาสิกเขียนแทนด้วยรูป ฮึ เช่น /m̩peːɲ/ ฮึเปญ,
    /n̩taːm/ ฮึตาม, /ɲ̩ciam/ ฮึเจียม, /ŋ̩kaːç/ ฮึกาซ
สระ
อักษรไทยเสียงตัวอย่างคำความหมาย
–ะ/a/ (เมื่อไม่มีพยัญชนะท้าย
และอยู่ในคำหลายพยางค์
หรือเมื่อมีพยัญชนะท้ายเป็น /ʔ/)		ชะครุง่หัวเราะ
ปะโตกปะตุลหกคะเมนตีลังกา
พะ่พ่อ
–ั/a/ (เมื่อมีพยัญชนะท้ายที่ไม่ใช่ /ʔ/
และ /w/)		ญัฮคน, กลุ่มชน
ฮนับดี
–า/aː/ฮนาʔกระแต
–ิ/i/ริฮ่รากไม้
–ี/iː/ฮนีดหวี
–ึ/ɯ/บลึกแตงโม
–ื/ɯː/ชุร่พืน่แมงป่องช้าง
–ุ/u/พรุจ่ผักหวาน
–ู/uː/ชูนห้า
เ–ะ/e/ (เมื่อมีพยัญชนะท้ายเป็น /ʔ/)เตะนั้น
เ–็/e/ (เมื่อมีพยัญชนะท้ายอื่น)เพ็ฮ่เธอ, คุณ
เ–/eː/ฮึเปญเสือ
แ–ะ/æ/ (เมื่อมีพยัญชนะท้ายเป็น /ʔ/)แคละเละ
แ–็/æ/ (เมื่อมีพยัญชนะท้ายอื่น)แช็ฮม้า
แ–/æː/ชแรนา
โ–ะ/o/ (เมื่อมีพยัญชนะท้ายเป็น /ʔ/)ทะโมะ่ฟัง
โ–็/o/ (เมื่อมีพยัญชนะท้ายอื่น)โพ็วเห่า
โ–/oː/โปรกกระรอก
เ–าะ/ɔ/ (เมื่อมีพยัญชนะท้ายเป็น /ʔ/)เมาะสวย
–็อ/ɔ/ (เมื่อมีพยัญชนะท้ายอื่น)จล็อฮเปิดทางน้ำ
–อ/ɔː/กะชอʔบอก
เ–อะ/ɤ/ (เมื่อมีพยัญชนะท้ายเป็น /ʔ/)กะเทอะ่ข้นคลั่ก
เ–อ/ɤː/ (เมื่อไม่มีพยัญชนะท้าย)เนอใน
เ–ิ/ɤː/ (เมื่อมีพยัญชนะท้าย)เคิงข้อง
เ–็อฺ/ʌ/เต็อฺงถือ
เ–า/aw/เชามดแดง
เ–ีย/ia/เปรียงควาย
เ–ือ/ɯa/เลือย่เลื่อย
–ัว/ua/ (เมื่อไม่มีพยัญชนะท้าย)นัวเข้มข้น (มีเนื้อมาก)
–ว–/ua/ (เมื่อมีพยัญชนะท้าย)ควจผิวปาก
  • ในกรณีที่รูปสระสั้นมีวิสรรชนีย์ประกอบ เช่น แคละ
    เมื่อมีพยัญชนะท้าย (นอกเหนือจาก /ʔ/)
    ให้เปลี่ยนวิสรรชนีย์เป็นไม้ไต่คู้ เช่น แช็ฮ
ลักษณะน้ำเสียง
อักษรไทยลักษณะ
น้ำเสียง		ตัวอย่างคำความหมาย
ไม่มีรูปปกติชุรหมา
ฮนีʔหนู
กะเตาแด็รร้อนจัด
–่ต่ำชุร่แมลง
เคล็อฺง่มาก
กะเทอะ่ข้นคลั่ก
  • เครื่องหมายแสดงลักษณะน้ำเสียงต่ำ
    จะปรากฏเหนือรูปพยัญชนะหรือรูปสระท้ายพยางค์