คำว่า “ลาดิโน” มาจากคำว่า “ละติน” ภาษานี้มีชื่อเรียกอื่นๆอีกเช่น ภาษาสเปนของชาวยิว ภาษาเซฟาร์ดี ภาษายูดิโอ ภาษาซูเดสโม ภาษายูเดสโม และภาษาสปันยอล Haquitia (มาจากภาษาอาหรับ haka حكى “บอก”) เป็นสำเนียงที่ใช้พูดในแอฟริกาเหนือ โดยเฉพาะในโมร็อกโก สำเนียงที่ใช้พูดในเขตโอรันของแอลจีเรีย เรียก Tetuani ซึ่งมาจากชื่อเมือง Tétouan ในโมร็อกโก เพราะชาวยิวในแอลจีเรียส่วนใหญ่มาจากเมืองนี้ ในภาษาฮีบรูเรียกภาษานี้ว่า สปันโยลิต

ที่มาของคำว่าลาดิโนมีความซับซ้อน ในช่วงก่อนการขับออกจากสเปนหมายถึงภาษาสเปน โดยตรงตัวคือเป็นสำเนียงของภาษาสเปน หลังจากถูกขับออกจากสเปน ชาวยิวใช้คำว่าลาดิโนหมายถึงการแปลไบเบิลเป็นภาษาสเปน ในทำนองเดียวกับที่ Tarqum (ในหมู่ชาวเคิร์ดเชื้อสายยิว) มีความหมายเป็นภาษาอราเมอิกของชาวยิว และ sharħ (ในประเทศอาหรับ) หมายถึงภาษาอาหรับของชาวยิวความหลากหลาย

หลังจากการขับออกจากสเปน ภาษาของชาวยิวเชื้อสายสเปนเริ่มมีเอกลักษณ์เฉพาะ เช่นมีคำยืมจากภาษาฮีบรูและภาษาอราเมอิกจำนวนมากและมีแนวโน้มจะถอดความตามลำดับคำในภาษาฮีบรูตรงตัว ตัวอย่างเช่น halaylah ha-zeh หมายถึง “คืนนี้” ถอดเป็นภาษาลาดิโน la noche la esta แทนที่ esta noche ในภาษาสเปน

ผลจากการขับออกจากสเปนทำให้มีอิทธิพลจากภาษาอื่น เช่น ภาษากรีกและภาษาตุรกีเข้ามา ซึ่งเป็นรูปแบบคู่ขนานของการกิดขึ้นของภาษายิดดิช