ภาษาลีกูเรีย
ภาษาลีกูเรีย

ภาษาลีกูเรีย

ภาษาลีกูเรีย (ลีกูเรีย: ligure) หรือ ภาษาเจนัว (ลีกูเรีย: zeneize)[2] เป็นภาษากลุ่มแกลโล-อิตาลิกภาษาหนึ่งที่ใช้กันเป็นหลักในดินแดนของสาธารณรัฐเจนัวในอดีต ซึ่งปัจจุบันประกอบด้วยแคว้นลีกูเรียทางภาคเหนือของประเทศอิตาลี, บางส่วนของพื้นที่ชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนของประเทศฝรั่งเศส, ประเทศโมนาโก (ซึ่งเรียกว่า ภาษาถิ่นโมนาโก), หมู่บ้านบอนีฟาซีโยบนเกาะคอร์ซิกา รวมทั้งในหมู่บ้านคาร์โลฟอร์เตบนเกาะซันปีเยโตรและหมู่บ้านคาลาเซตตาบนเกาะซันตันตีโยโคนอกชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะซาร์ดิเนีย ภาษาลีกูเรียเป็นส่วนหนึ่งของแนวต่อเนื่องภาษาถิ่นแกลโล-อิตาลิกและโรมานซ์ตะวันตก แม้ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มแกลโล-อิตาลิก แต่ก็มีลักษณะหลายประการของภาษาในกลุ่มอิตาลี-แดลเมเชียทางภาคกลางและภาคใต้ของประเทศอิตาลี ภาษาลีกูเรียถิ่นเจนัวซึ่งพูดกันในเจนัว เมืองหลักของแคว้นลีกูเรีย เป็นภาษาถิ่นที่มีเกียรติภูมิและมาตรฐานทางภาษามีพื้นฐานมาจากภาษาถิ่นนี้

ภาษาลีกูเรีย

ภูมิภาค อิตาลี
 ● แคว้นลีกูเรีย
 ● ภาคใต้ของแคว้นปีเยมอนเต
 ● ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของแคว้นลอมบาร์เดีย
 ● ภาคตะวันตกของแคว้นเอมีเลีย-โรมัญญา
 ● ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของแคว้นซาร์ดิเนีย
ฝรั่งเศส
 ● ภาคตะวันออกเฉียงใต้ของแคว้นพรอว็องซาลป์โกตดาซูร์
 ● ภาคใต้ของแคว้นคอร์ซิกา
ตระกูลภาษา
ภาษาถิ่น
ออกเสียง [ˈliɡyre]/[zeˈnejze]
Linguasphere 51-AAA-oh & 51-AAA-og
รูปแบบก่อนหน้า
จำนวนผู้พูด 500,000 คน  (2545)[1]
ISO 639-3 lij
ประเทศที่มีการพูด อิตาลี, โมนาโก, ฝรั่งเศส