สำหรับสำเนียงในเมือง ไม่มีวิธีมาตรฐานสำหรับการเขียน ส่วนใหญ่จะแทนเสียงพูดด้วยสัทอักษร หรืออักษรสำหรับภาษาอาหรับมาตรฐาน ในแต่ละคำของภาษาอาหรับจอร์แดน จะมีพยางค์หนึ่งที่เน้นหนักกว่าพยางค์อื่น และความหมายในการสื่อสารสำหรับชาวจอร์แดนขึ้นกับตำแหน่งของการเน้นคำ ทำให้ภาษานี้ยากสำหรับผู้ที่ไม่ได้พูดเป็นภาษาแม่