สำเนียงท้องถิ่น ของ ภาษาเกาหลี

สำเนียงท้องถิ่นภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลีมีสำเนียงท้องถิ่นมากมาย ภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีใต้คือสำเนียงท้องถิ่นที่ใช้ในพื้นที่บริเวณโซล และภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีเหนือคือสำเนียงท้องถิ่นที่ใช้บริเวณกรุงเปียงยาง สำเนียงท้องถิ่นโดยทั่วไปจะมีความคล้ายคลึงกัน ยกเว้นสำเนียงท้องถิ่นบนเกาะเชจูที่มีความแตกต่างค่อนข้างมาก ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างสำเนียงท้องถิ่นแต่ละแห่งคือ การเน้นเสียง สำเนียงท้องถิ่นของโซลจะเน้นเสียงน้อยมาก และไม่ค่อยมีความสูงต่ำในการเปล่งเสียง ในทางกลับกัน สำเนียงท้องถิ่นของ คย็องซัง มีความสูงต่ำของการออกเสียงอย่างมากจนคล้ายกับภาษาทางยุโรป อย่างไรก็ตามเราสามารถจำแนกสำเนียงท้องถิ่นของภาษาเกาหลีออกเป็นภูมิภาคต่าง ๆ ได้ดังตาราง โดยพิจารณาจากขอบเขตของภูเขาและทะเล

สำเนียงทางการบริเวณที่ใช้
โซล
(표준어)
ภาษามาตรฐานในเกาหลีใต้ มีพื้นฐานมาจากสำเนียงตอนกลาง นอกจากนี้ยังนิยมใช้กันในหมู่เยาวชนเกาหลีและเนื้อหาออนไลน์
เปียงยาง
(문화어)
ภาษามาตรฐานในเกาหลีเหนือ มีพื้นฐานมาจากสำเนียงพย็องอัน
สำเนียงท้องถิ่นบริเวณที่ใช้
ฮัมกย็อง
(ตะวันออกเฉียงเหนือ)
(함경)
ราซ็อน พื้นที่ส่วนใหญ่ของภูมิภาคฮัมกย็อง รยังกัง (เกาหลีเหนือ), มณฑลจี๋หลิน (จีน)
พย็องอัน
(ตะวันตกเฉียงเหนือ)
(평안)
ภูมิภาคพย็องอัน เปียงยาง ชากัง ฮวังแฮ ตอนเหนือของจังหวัดฮัมกย็องเหนือ (เกาหลีเหนือ), มณฑลเหลียวหนิง (จีน)
ตอนกลาง
(중부)
โซล อินช็อน คย็องกี แทจ็อน ชุงช็อง (เกาหลีใต้) ยอซอ (จังหวัดคังว็อนฝั่งตะวันตกของเทือกเขาแทแบ็ก)
ชายฝั่งตะวันออก
(영동)
ภูมิภาคย็องดง (จังหวัดคังว็อนฝั่งตะวันออกของเทือกเขาแทแบ็ก)
คย็องซัง
(ตะวันออกเฉียงใต้)
(경상)
ปูซาน แทกู อุลซัน คย็องซัง (เกาหลีใต้)
ช็อลลา
(ตะวันตกเฉียงใต้)
(전라)
ควังจู ช็อลลา (เกาหลีใต้)
เชจู
(제주)
เกาะเชจู (เกาหลีใต้)