รากศัพท์ในภาษาแอราเมอิกเป็นเช่นเดียวกับภาษากลุ่มเซมิติกทั่วไปคือเป็นรากศัพท์พยัญชนะสามตัว ซึ่งสื่อความหมายอย่างกว้าง เช่น k-t-b หมายถึงการเขียน เมื่อเพิ่มเสียงสระเข้าไประหว่างพยัญชนะจะได้ความหมายที่เปลี่ยนไป เช่น

• Kṯāḇâ, ลายมือเขียน จารึก ตัวหนังสือ
• Kṯāḇê, คัมภีร์ไบเบิล
• Kāṯûḇâ, เลขานุการ
• Kṯāḇeṯ, ฉันเขียนแล้ว
• Eḵtûḇ, ฉันจะเขียน

คำนามแบ่งเป็นสองเพศคือบุรุษลึงค์และสตรีลึงค์ มีรูปเอกพจน์และพหูพจน์ รวมทั้งรูปทวิพจน์สำหรับนามที่ต้องอยู่เป็นคู่ ปัจจุบันนามทวิพจน์ค่อยๆหายไปจากภาษาแอราเมอิกสมัยใหม่ คำนามและคำคุณศัพท์มีสามสถานะ ซึ่งใกล้เคียงกับการกในภาษาอื่น สถานะสัมบูรณ์ เป็นรูปแบบพื้นฐานของคำนาม (เช่น, kṯâḇâ, 'ลายมือเขียน') สถานะโครงสร้างเป็นรุปแบบที่ใช้กับวลีแสดงความเป็นเจ้าของ (เช่น, kṯāḇaṯ malkṯâ, ลายมือของพระราชินี) สถานะเน้นใช้เหมือนกับคำนำหน้านามในภาษาอังกฤษ (เช่น, kṯāḇtâ, ลายมือเขียน (เน้น)) ภาษาแอราเมอิกไม่มีคำนำหน้านาม

คำกริยาในภาษาแอราเมอิก เมื่อมีการเปลี่ยนรูปรากศัพท์จะทำให้หน้าที่ของคำเปลี่ยนไป เช่น รูปถูกกระทำ (eṯkṯeḇ, มันถูกเขียน), การเน้นหนัก (katteḇ, เขาสั่งให้เขียน'ความหมายกว้างขึ้น (aḵteḇ, เขาประพันธ์) หรือการรวมกันระหว่างหน้าที่ดังกล่าว มีสองกาลคือ กาลสมบูรณ์และกาลไม่สมบูรณ์ การเรียงประโยคโดยมากเป็นแบบกริยา-ประธาน-กรรม ภาษาแอราเมอิกในเปอร์เซียเรียงประโยคแบบ ประธาน-กรร-กริยา แบบเดียวกับภาษาอัคคาเดีย ซึ่งเป็นอิทธพลมาจากภาษาเปอร์เซีย