ภาษาแอเมอไรต์ เป็นภาษากลุ่มเซมิติกที่สูญแล้ว ผู้พูดคือชาวแอเมอไรต์ในประวัติศาสตร์ตะวันออกใกล้โบราณยุคสัมฤทธิ์ เป็นที่รู้จักจากภาษายูการิตที่บางส่วนจัดให้เป็นภาษาย่อยตะวันตกสุดในภาษานี้[1][2][3] และจากชื่อเฉพาะที่ไม่ใช่แอกแคดที่บันทึกโดยอาลักษณ์ในภาษาแอกแคดระหว่างช่วงที่ชาวแอเมอไรต์เข้าปกครองบาบิโลเนีย (ปลายสหัสวรรษที่ 3 ถึงต้นสหัสวรรษที่ 2 ก่อนคริสต์ศักราช) และพบในบันทึกภาษาอียิปต์ยุคต้น ชื่อสถานที่แห่งหนึ่งคือ "Sənīr" (שְׂנִיר) คือภูเขาเฮอร์โมน ซึ่งปรากฏในคัมภีร์ไบเบิล (หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ, Deuteronomy 3:9)[1]ลักษณะทั่วไปของภาษานี้ได้แก่