มักตึมกูลือ ปือรากือ (เติร์กเมน: Magtymguly Pyragy; เปอร์เซีย: مختومقلی فراغی‎ Makhtumqoli Faraghi; ตุรกี: Mahtumkulu Firaki;[20] ประมาณ ค.ศ. 1724–1733 ถึงประมาณ ค.ศ. 1807) เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณ, กวีปรัชญา และศูฟีชาวเติร์กเมนที่ถือเป็นบิดาของวรรณกรรมเติร์กเมน[21] และเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประวัติวรรณคดีเติร์กเมน[22]ชาวเติร์กเมนหลายคนถือว่า ผลงานทั้งหมดของมักตึมกูลือเป็นจุดสุดยอดของวรรณกรรมเติร์กเมน และมักพบในบริเวณที่มีผู้พูดภาษาเติร์กเมน ชีวิตและบทกวีของเขาส่งอิทธิพลต่องานเขียนภาษาเติร์กเมนหลังคริสต์ศตวรรษที่ 18 มากกว่าผลงานของนักเขียนใด ๆ ทั้งสิ้น[23]ในบริบทที่กว้างขึ้น มักตึมกูลือมักได้รับการยกย่องเท่าเทียมกับบุคคลสำคัญในโลกวรรณกรรมเตอร์กิก เช่น โฮจา อาฮ์มัด ยาซาวี, ยูนุส เอ็มเร, อะลี-ชีร์ นาวะอี, ฟูซูลิ เป็นต้น[24]