มังนาไกรกิอา (ละติน: Magna Graecia, แปลว่า "เกรตเตอร์กรีซ"; กรีกโบราณ: Μεγάλη Ἑλλάς, Megálē Hellás, อิตาลี: Magna Grecia) เป็นชื่อดินแดนชายฝั่งทะเลของอิตาลีตอนใต้บริเวณอ่าวตารันโต ซึ่งชาวกรีกโบราณได้เข้ามาตั้งถิ่นฐานได้แก่ อาณานิคมของชาวอะคีอัน (Achaean) ที่ตาเรนตุม โครตัน และซิบาริส รวมไปถึงคิวมีและนีอาโพลิส (เนเปิลส์) ในทางเหนือ[1] ชาวอาณานิคมเริ่มลงรากฐานราวคริสต์ศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสตกาล และนำเอาอารยธรรมเฮลเลนิกมาด้วย ซึ่งเป็นอารยธรรมที่ทรงอิทธิพลในอิตาลีอย่างมากตลอดไปจนถึงโรมันโบราณคำว่า มังนาไกรกิอา ปรากฎครั้งแรกในหนังสือ ฮิสทรี โดยพอลิเบียส[2][3]