เรือนตะวันออกของคฤหาสน์นิโจต่อเติมเสร็จสมบรูณ์แล้ว เก็นจินำฮะนะจิรุซะโตะมาอาศัยอยู่ใกล้ๆปีกตะวันออก มอบหมายให้นางอบรมดูแลยูงิริบุตรชาย ส่วนเรือนตะวันออกนั้น เก็นจิตั้งใจจะให้เป็นที่พำนักของแม่หญิงแห่งอะคะชิ

ฤดูใบไม้เปลี่ยนสี แม่หญิงแห่งอะคะชิพร้อมทั้งมารดาและบุตรีน้อยๆลงเรือล่องมาที่เกียวโตโดยมีคนของเก็นจิคอยดูแลคุ้มกัน พวกนางพากันโศกเศร้าที่ต้องทิ้งนักบวชชราให้อยู่ลำพัง นักบวชชรานักเชื่อมั่นในบุพเพสันนิวาตระหว่างบุตรีกับเก็นจิ เขาเชื่อว่าหลานสาวตัวน้อยๆจะนำความผาสุกมาสู่ผู้คนในแผ่นดิน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะอยู่บำเพ็ญเพียรอย่างโดดเดี่ยวเพื่อสั่งสมบุญบารมีสำหรับโลกหน้า ทว่าเขากลับมีสีหน้าเศร้าหมองยามลาจาก

นักบวชชรานึกถึงคฤหาสน์ของปู่ของภรรยาตนที่มีอยู่ชานนครหลวงริมแม่น้ำโออิ เขาให้บ่าวไพร่จัดการซ่อมแซมไว้รับรองแม่หญิงแห่งอะคะชิบุตรียามเดินทางเข้านครหลวง โดยจัดแต่งภูมิทัศน์ให้คล้ายคลึงกับคฤหาสน์ที่อะคะชิ ธารน้ำในสวนช่างน่ารื่นรมย์ ทว่าเก็นจิกลับไม่มาหานาง เพราะเขาไม่อาจปลีกตัวจากราชการงานเมืองได้ แม่หญิงอะคะชิจึงโศกเศร้าและคิดถึงบ้านที่จากมา นางนำคินของเก็นจิมาดีดบรรเลงบรรเทาความในใจ เสียงคินผสานกับเสียงลมที่ผัดผ่านทิวสน แม่ชีมารดาของนางเมื่อได้ฟังเสียงคินผสานเสียงลมพัดผ่านต้นสน จึงกล่าวเป็นกวีออกมา

และแล้วเก็นจิก็มีโอกาสไปพบแม่หญิงแห่งอะคะชิ โดยอ้างว่าไปดูแลการสร้างโบสถ์ส่วนตัวใกล้ๆวัดไดคะคุจิในซะงะ ซึ่งใกล้กับคฤหาสน์ริมแม่น้ำโออิ เขาอยู่กับนาง 3 วัน พ่อแม่ลูกต่างมีความสุขกันถ้วนหน้า พอเข้าวันที่สาม ขุนนางทั้งหลายต่างตามมาสมทบ จนเขาต้องย้ายไปพำนักที่คฤหาสน์ที่คัตสึระ (เนื่องจากเขาเก็บเรื่องของแม่หญิงอะคะชิเป็นความลับไม่อยากให้คนภายนอกรู้) จัดงานเลี้ยงแบบฉุกละหุก เสียงของชาวประมงในแม่น้ำคัตสึระทำให้เขาระลึกถึงเสียงของหญิงชาวประมงที่อะคะชิ ผู้คนต่างพากันดื่มสุรา เอื้อนกวี บรรเลงดนตรีอย่างสนุกสนาน ในที่สุดแล้ว กระทั่งองค์จักรพรรดิเรเซเองยังทรงส่งคนเดินสาส์นนำราชโองการส่วนตัวส่งให้เก็นจิ[2]

เก็นจิสารภาพเรื่องแม่หญิงอะคะชิกับมุระซะกิ นางไม่พอใจเขามาก แต่เมื่อเขาขอร้องให้นางช่วยเป็นแม่เลี้ยงดูท่านหญิงน้อยอะคะชิ เนื่องจากแม่หญิงอะคะชิมีฐานันดรต่ำหากให้เลี้ยงดูท่านหญิงน้อยอะคะชิในฐานะมารดา ท่านหญิงน้อยจะไม่สามารถแต่งสมรสกับบุคคลฐานันดรสูงได้ นางดีใจมาก เพราะนางรักเด็กมากแต่ตัวนางเองกลับยังไม่มีบุตรธิดาเลย