สูตรอาหารที่เก่าที่สุดเท่าที่ทราบของสิ่งที่คล้ายกับมันฝรั่งแผ่นในปัจจุบันคือในหนังสือ The Cook's Oracle ของ William Kitchiner ตีพิมพ์ในปี 1817 เป็นหนังสือขายดีในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา[2] สูตรอาหารในปี 1822 ระบุชื่อไว้ว่า "แผ่นมันฝรั่งแผ่น" และระบุสูตรอาหารไว้ประมาณว่า "ปอกมันฝรั่งลูกใหญ่หั่นคล้ายกับปอกมะนาว เช็ดให้แห้งด้วยผ้าสะอาด แล้วนำไปทอดในมัน"[3][4] หนังสือเกี่ยวกับการทำอาหารฝรั่งเศสของอังกฤษในปี 1825 เรียกสิ่งที่คล้ายกับมันฝรั่งแผ่นว่า "Pommes de Terre frites" (สูตรที่สอง) และระบุว่าเป็นมันฝรั่งหั่นบาง ๆ ทอดใน "เนยใสหรือมันห่าน" สะเด็ดน้ำแล้วโรยด้วยเกลือ[5] สูตรอาหารแรก ๆ ของมันฝรั่งแผ่นที่พบในสหรัฐอเมริกาสามารถพบได้ในหนังสือ Virginia House-Wife (1824) ของ Mary Randolph[6] และใน Cook's Own Book (1832) ของ N.K.M. Lee[7] ซึ่งทั้งสองเล่มอ้างอิงถึงหนังสือของ Kitchiner อย่างชัดเจน[8]

มีตำนานเล่าว่ามันฝรั่งแผ่นกรอบมีต้นกำเนิดที่ Saratoga Springs ในนิวยอร์ก ซึ่งมาหลังสูตรแรกพบหลายสิบปีตัวหนา[9] ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้า เรื่องที่ได้รับความนิยมเป็นเรื่องเกี่ยวกับพ่อครัว George Crum[10][11] ที่ Moon's Lake House ในวันที่ 24 สิงหาคม 1853[12] ซึ่งพยายามเอาใจลูกค้า ลูกค้าส่งกลับเฟรนช์ฟรายส์ที่เขาทำ โดยบ่นว่าหนาเกินไป[13] "แฉะ"เกินไป หรือไม่เค็มพอ ด้วยความท้อแท้ Crum จึงหั่นมันฝรั่งแบบบาง ๆ หลายชิ้น ทอดให้กรอบ และปรุงรสด้วยเกลือพิเศษ ท้ายสุดลูกค้าชอบสิ่งที่เขาทำ ในไม่ช้าอาหารก็ถูกเรียกว่า "Saratoga Chips"[14] ซึ่งเป็นชื่อที่คงอยู่จนถึงกลางศตวรรษที่ยี่สิบ เรื่องนี้ได้รับความนิยมในแคมเปญโฆษณาระดับชาติปี 1973 โดย St. Regis Paper Company ซึ่งผลิตบรรจุภัณฑ์สำหรับมันฝรั่งแผ่น โดยอ้างว่าลูกค้าของ Crum คือ Cornelius Vanderbilt ในเวลานั้น Crum มีฐานะพ่อครัวและเป็นเจ้าของร้านอาหารริมทะเลสาบในปี 1860 ซึ่งเขาเรียกว่า Crum's House[10] ชื่อแบรนด์ "Saratoga Chips" ยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน