แต่เดิมนั้นเจมส์เรียบเรียงทำนองเพลงนี้ขึ้นในแบบเป็นบรรเลงเท่านั้น เพื่อที่จะใช้ประกอบฉากต่างๆในภาพยนตร์เรื่อง ไททานิก ต่อมาเขาต้องการทำเพลงนี้เต็มรูปแบบพร้อมคำร้อง เพื่อที่จะใช้ประกอบส่วนแสดงรายชื่อผู้จัดทำภาพยนตร์ (End Credit) ของเรื่องนี้ แต่เจมส์ คาเมรอน (อังกฤษ: James Cameron) ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ไม่ต้องการให้ทำนองเพลงนี้มีผู้ขับร้อง แต่กระนั้นเจมส์ก็ยังทำต่อไป และให้วิล เจนนิงส์ประพันธ์คำร้องขึ้น และเซลีน ดิออน คือศิลปินคนแรกที่เจมส์ต้องการให้ร้องเพลง เมื่อเซลีนได้ฟังทำนองเพลงแล้ว เซลีนไม่ต้องการร้องเพลงนี้ เรอเน อองเชลลิล ผู้จัดการส่วนตัวหรือสามีของเธอ ทำให้เธอเชื่อและบันทึกฉบับตัวอย่างสำหรับเพลงนั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยทำมาก่อน เจมส์ ฮอร์เนอร์รอจนกระทั่งเจมส์ คาเมรอน อารมณ์ดีก่อนที่จะเสนอเพลงนี้ให้เขาฟัง

เพลงนี้บันทึกเสียงเพียงครั้งเดียวโดยปราศจากทำนองบรรเลงประกอบขณะบันทึกเสียง เจมส์, เซลีน และทางโซนี่ มิวสิก ตัดสินใจร่วมกันเลือกการบันทึกเสียงครั้งแรกของเซลีน เพราะเสียงของเซลีนนั้นไร้ที่ติ อย่างไรก็ตาม ในการบันทึกเสียงทั้ง 2 ครั้งนั้น มีจุดแตกต่างในท่อน "My heart will go on and on" และ "And I know that my heart will go on"[ต้องการอ้างอิง]

มิวสิกวิดีโอเพลงนี้อำนวยการสร้างโดย Bille Woodruff และเผยแพร่ช่วงท้ายปี พ.ศ. 2540 ซึ่งต่อมาได้รวมอยู่ใน ออลเดอะเวย์... อะดิเคดออฟซองแอนด์วิดีโอ

นอกจากอัลบั้ม เล็ตส์ทอล์กอะเบาต์เลิฟ ของเซลีน ดิออน และอัลบั้มเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องไททานิกแล้ว เพลง "มายฮาร์ตวิลโกออน" ได้รับการบรรจุในอีกหลายๆอัลบั้ม รวมไปถึงอีก 4 อัลบั้มต่อมาของเซลีน ดิออน อูร์เกอร์ดูสตาด, ออลเดอะเวย์... อะดิเคดออฟซอง, อะนิวเดย์... ไลฟ์อินลาสเวกัส และ มายเลิฟ: เอสเซนเชียลคอลเลกชัน

ในฝรั่งเศสซิงเกิลเพลง "มายฮาร์ตวิลโกออน" ออกจำหน่ายรูปแบบดับเบิลเอไซด์คู่กับเพลง "เดอะรีซัน"

ในปี 2016 เพลง "มายฮาร์ตวิลโกออน" ได้เข้ามาโลดแล่นเป็นเพลงแนวบรรเลงและเพลงตอนจบในภาพยนตร์เรื่อง "BoBoiBoy The Movie" (ในเวอร์ชันภาษาอังกฤษ) โดยเพลงบรรเลงจะเล่นเป็นแนวกล่องดนตรีซึ่งจะเล่นในฉากเศร้าตอนที่โบบอยบอยร่ำร้องไห้กอดโอโชบอต (หุ่นยนต์สีเหลือง) และเพลงตอนจบจะเล่นเป็นแนวจริงเหมือนเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง ไททานิก