มารีสมรสครั้งแรกตอนพระชนมายุ 10 หรือ 11 พรรษาในปี ค.ศ. 1192 กับไวเคานต์แรมง ฌอแฟรที่ 2 แห่งมาร์แซย์ แต่ก็กลายเป็นม่ายในปลายปีนั้น บิดากับมารดาเลี้ยงจับพระนางสมรสใหม่อีกครั้งในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1197 กับเคานต์แบร์นาร์ที่ 4 แห่งกงแม็งและบังคับให้พระนางสละสิทธิ์ในมงเปอลีเยให้กีโยม บุตรชายที่เกิดจากอาแญ็ส มารีกับแบร์นาร์มีบุตรสาวด้วยกันสองคนคือมาทิลดากับเปโตรนิยา ทว่าพระองค์มีชีวิตสมรสแบบหนึ่งสามีหลายภรรยาเนื่องจากแบร์นาร์ยังอยู่กินกับภรรยาอีกคนสอง สุดท้ายการแต่งงานของทั้งคู่ถูกประกาศให้เป็นโมฆะในปี ค.ศ. 1201 ส่งผลให้การสละสิทธิ์ในมงเปอลีเยของพระนางเป็นโมฆะไปด้วย แม้บิดาจะไม่ยอมรับว่าพระนางเป็นทายาทและแสดงออกเหมือนกีโยมเป็นทายาทของตนก็ตาม

เมื่อบิดาถึงแก่กรรมในปี ค.ศ. 1202 กีโยมที่ 9 น้องชายต่างมารดาของมารีได้ทำการยึดอำนาจ แม้พระนางจะพยายามแสดงสิทธิ์ของตนแต่ก็ไม่เป็นผล วันที่ 15 มิถุนายน ค.ศ. 1204 มารีสมรสใหม่อีกครั้งกับพระเจ้าเปโดรที่ 2 แห่งอารากอน ในวันเดียวกันนั้นชาวเมืองมงเปอลีเยได้ก่อปฏิวัติต่อกีโยมที่ 9 ทำให้มารีได้รับการยอมรับเป็นเลดีแห่งมงเปอลีเย ในการสมรสครั้งที่สามพระนางมีบุตรอีกสองคน คือ ซันชา พระธิดาที่สิ้นพระชนม์ด้วยวัยเพียง 1 พรรษา และไชเม พระโอรสที่ต่อมาขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าไชเมที่ 1 ผู้พิชิต พระเจ้าเปโดรที่ 2 เป็นสามีที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อพระนาง พระองค์พยายามที่จะหย่ากับพระนางเพื่อสมรสใหม่กับมารีแห่งมอนแฟร์ราโต พระราชินีแห่งเยรูซาเลม แต่ก็ไม่อยากเสียดินแดนของมารีไปไว้ พระนางจึงต้องต่อสู้กับพระสวามี

แม้จะถูกทรยศครั้งแล้วครั้งเล่า แต่มารีมีผู้สนับสนุนคนสำคัญที่ไว้ใจได้หนึ่งกลุ่มกับอีกหนึ่งคน คือ กลุ่มอัศวินเทมพลาร์และสมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 3 ที่เข้าข้างมารีและไม่ยินยอมให้พระเจ้าเปโดรหย่า หลังเดินทางไปหาสมเด็จพระสันตะปาปาที่โรมมารีล้มป่วยและสิ้นพระชนม์ที่โรมในวันที่ 21 เมษายน ค.ศ. 1213 เป็นไปได้ว่าพระนางอาจถูกวางยาพิษ ไม่กี่เดือนต่อมาพระเจ้าเปโดรที่ 2 สิ้นพระชนม์ที่สมรภูมิมูว์แรในวันที่ 14 กันยายน ค.ศ. 1213 ไชเม พระโอรสคนเดียวของทั้งคู่สืบทอดตำแหน่งต่อทั้งในมงเปอลีเยและอารากอน