มีฮัยผู้กล้าหาญ หรือ มีฮัย วีเตออาซูล (โรมาเนีย: Mihai Viteazul [miˈhaj viˈte̯azul] หรือ Mihai Bravu [ˈbravu]; 1558 – 9 สิงหาคม 1601) ชื่อเมื่อเกิด มีฮัย เปอตรัชกู (โรมาเนีย: Mihai Pătrașcu) เป็นเจ้าชายแห่ววอลเลเกีย (ภายใต้นาม มีฮัยที่สอง, 1593 – 1601), เจ้าชายแห่งมอลเดเวีย (1600) และผู้นำโดยพฤตินัยของรัฐทรานซิลเวเนีย (1599 – 1600) ถือกันว่าเขาเป็นวีรบุรุษแห่งชาติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโรมาเนีย[2] นับตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 มา มีฮัยผู้กล้าหาญได้รับการยกย่องโดยบรรดาผู้สนับสนุนชาตินิยมโรมาเนียให้เป็นสัญลักษณ์ของความสามัคคีเป็นหนึ่งเดียวกันของโรมาเนีย[3] การขึ้นครองตำแหน่งของมีฮัยถือเป็นครั้งแรกที่บรรดาแคว้นที่มีชาวโรมาเนียอาศัยอยู่ ถูกปกครองภายใต้ผู้นำคนเดียวกัน[4]การนำของมีฮัยต่อต้านการปกครองของออตโตมัน, การสร้างความตึงเครียดในสายสัมพันธ์กับอำนาจอื่นในยุโรป และสถานะการเป็นผู้นำของสามรัฐ ทำให้มีฮัยได้ถูกมองในยุคหลังว่าเป็นผู้ริเริ่มโรมาเนียยุคใหม่ แนวคิดนี้ถูกเสนอขึ้นอย่างเด่นชัดโดยนิโกไล เบิลเชสกู แนวคิดนี้กลายมาเป็นจุดอ้างอิงให้กับผู้สนับสนุนชาตินิยมโรมาเนีย และเป็นตัวเร่งให้กองกำลังต่าง ๆ ของชาวโรมาเนีย ต้องการที่จะนำมาซึ่งการรวมรัฐโรมาเนียเป็นรัฐเดี่ยว[5] สำหรับผู้นิยมชาตินิยมโรมาเนียแบบโรแมนติก[6] มีฮัยถือเป็นวีรบุรุษที่นิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งของโรมาเนีย มีฮัยเริ่มเป็นที่รับรู้ในฐานะ "ผู้รวบรวม" (unifier) ในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 เรื่อยมา[3] การตีความมีฮัยเช่นนี้ไม่ปรากฏมาก่อนในวาทกรรมประวัติศาสตร์จากพงศาวดารสมัยศตวรรษที่ 17 หรือแม้แต่ในทรานซิลเวเนียสกูลจากราวปี 1800เครื่องราชมีฮัยผู้กล้าหาญ ซึ่งปัจจุบันเป็นเครื่องราชทางการทหารลำดับที่สูงสุดของโรมาเนีย ตั้งชื่อตามมีฮัย[7]