วอลเลเกีย (อังกฤษ: Wallachia, Walachia, ออกเสียง: /wɒˈleɪkiə/;[11] โรมาเนีย: Țara Românească, ออกเสียง: [ˈt͡sara romɨˈne̯askə]; รูปสะกดโบราณ: Țeara Rumânească, อักษรซีริลลิก: Цѣра Рꙋмѫнѣскъ; แปลว่า ดินแดนโรมาเนีย, ประเทศโรมาเนีย) เป็นภูมิภาคทางประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของประเทศโรมาเนีย ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของแม่น้ำดานูบตอนล่างและทางทิศใต้ของเทือกเขาคาร์เพเทียนใต้ ตามธรรมเนียมดั้งเดิมวอลเลเกียแบ่งออกเป็นสองส่วน ได้แก่ มุนเตนียา (วอลเลเกียใหญ่) และออลเตนียา (วอลเลเกียน้อย) บางครั้งมีผู้เรียกวอลเลเกียโดยรวมว่า มุนเตนียา ตามชื่อของส่วนย่อยที่ใหญ่กว่าของภูมิภาคนี้วอลเลเกียได้รับการก่อตั้งเป็นราชรัฐในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 14 หลังจากที่บาซารับที่ 1 ก่อกบฏต่อพระเจ้ากาโรยที่ 1 แห่งฮังการี แต่การเอ่ยถึงดินแดนวอลเลเกียทางทิศตะวันตกของแม่น้ำออลต์เป็นครั้งแรกนั้นย้อนไปได้ถึงกฎบัตรที่พระเจ้าเบ-ลอที่ 4 แห่งฮังการีพระราชทานให้แก่ขุนศึกเซเนสเลาใน ค.ศ. 1246 ใน ค.ศ. 1417 วอลเลเกียตกอยู่ใต้อำนาจของจักรวรรดิออตโตมัน[10] เรื่อยมาจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 19 แต่ก็ถูกรัสเซียเข้ายึดครองในบางช่วงเวลาระหว่าง ค.ศ. 1768–1854ใน ค.ศ. 1859 วอลเลเกียได้รวมกับมอลเดเวียเพื่อจัดตั้งสหราชรัฐซึ่งใช้ชื่อว่า โรมาเนีย ใน ค.ศ. 1866 และกลายเป็นราชอาณาจักรโรมาเนียอย่างเป็นทางการใน ค.ศ. 1881 ต่อมา หลังการล่มสลายของจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการีและตามมติของผู้แทนชาวโรมาเนียที่มาจากการเลือกตั้งใน ค.ศ. 1918 ภูมิภาคบูกอวีนาและทรานซิลเวเนีย รวมทั้งบางส่วนของภูมิภาคบานัต, กรีชานา และมารามูเรชได้รับการจัดสรรให้แก่ราชอาณาจักรโรมาเนีย ทำให้เกิดรัฐโรมาเนียสมัยใหม่ขึ้น