ยะฮ์ยา ในคติของศาสนาอิสลาม เป็นนบีของอัลลอห์ ปรากฏในอัลกุรอาน โดยตรงกับยอห์นผู้ให้บัพติศมาในพันธสัญญาใหม่ (อาจเรียกว่า จอห์น, โยฮันเนส หรือโยฮัน

นบียะฮ์ยา เป็นบุตรของนบีซะกะรียา มีชีวิตอยู่ในสมัยพระเจ้าเฮโรด (Herod The Great) โดยมารดาของ ยะฮ์ยา และมารดาของมัรยัม เป็นพี่น้องกัน (มัรยัม ในคติของคริสต์คือนางมารีย์ เป็นมารดาของนบีอีซา ซึ่งในคติของคริสต์คือ พระเยซู)

ท่านมีชีวิตอยู่ในประเทศอิสราเอล ในสมัยของกษัตริย์เฮโรด (Herod the great) และลูกชายของกษัตริย์เฮโรด คือ เฮโรด อันทีพาส ตลอดชีวิตของท่านได้ออกสั่งสอนคนให้กลับใจใหม่ ท่านคือ "เสียงร้องในถิ่นทุรกันดาร" ที่ถูกกล่าวถึงในพยากรณ์ของหนังสืออิสยาห์ บทที่ 40

อย่างไรก็ตาม การสั่งสอนของท่าน ทำให้เฮโรด อันทีพาส ขุ่นเคืองพระทัย เนื่องจาก พระองค์ได้รับเอา นางเฮโรเดียส ภรรยาของฟีลิป น้องชายของตนมาเป็นภรรยา ซึ่งผิดต่อพระธรรมบัญญัติ จึงจับท่านขังคุก และสังหารด้วยการตัดศีรษะในเวลาต่อมา