ศาสนาพุทธในประเทศจีนมีความเชื่อว่าโลกกำลังเข้าสู่ยุคเสื่อมเนื่องจากเป็นช่วงปลายกัป ลัทธิบัวขาวซึ่งเกิดขึ้นสมัยราชวงศ์หยวนได้รับความเชื่อนี้แล้วนำมาพัฒนาต่อว่า เพื่อช่วยเหลือสรรพสัตว์ให้พ้นทุกข์ พระแม่องค์ธรรมได้แบ่งธรรมกาลออกเป็น 3 ยุค คือ คือยุคเขียว ยุคแดง และยุคขาว แต่ละยุคได้ส่งพระพุทธเจ้ามาปกครองแตกต่างกัน เพื่อทำหน้าที่ฉุดช่วยสรรพสัตว์ โดยยุคเขียวเป็นของพระทีปังกรพุทธเจ้า ยุคแดงของพระศากยมุนีพุทธเจ้า และยุคขาวของพระเมตไตรยพุทธเจ้าซึ่งจะมาถึงในอนาคต เมื่อสิ้นสุดแต่ละยุคจะมีงานชุมนุมชื่อหลงหัวฮุ่ย (อักษรจีน: 龍華會) จัดขึ้นที่วิมานของพระแม่องค์ธรรม[4] เพื่อให้ผู้ที่บรรลุธรรมในแต่ละยุคได้มาประชุมร่วมฉลองกันและถวายรายงานต่อพระแม่องค์ธรรม ความเชื่อนี้ได้สืบทอดและพัฒนาต่อมาในลัทธิเซียนเทียนเต้าและลัทธิอนุตตรธรรมตามลำดับ

ลัทธิอนุตตรธรรมยังได้ผสานความเชื่อเรื่องสามกัปสุดท้ายเข้ากับความเชื่อเรื่องไตรรัตน์ โดยถือว่าแต่ละยุคมีลัญจกรและสัจจคาถากำกับแต่งต่างกัน ดังนี้