ในช่วงก่อนสงครามเกาหลี มีระบบรถรางอยู่ 3 แห่งในประเทศเกาหลี ได้แก่ โซล, ปูซาน และ เปียงยาง อย่างไรก็ตาม ระบบรถรางในเปียงยางได้หยุดชะงักลงชั่วคราวในช่วงหลังสงครามเกาหลี ค.ศ. 1950 - ค.ศ. 1953 ส่วนรถรางในโซลและปูซานนั้นแม้จะรอดพ้นจากสงครามแต่ก็หยุดชะงักลงเช่นกัน เพราะเมื่อมอเตอร์เครื่องยนต์กลายเป็นเรื่องที่ล้าสมัยมากขึ้นในเกาหลีใต้ ในปี ค.ศ. 1960 ทำให้ไม่มีรถรางหลงเหลือในประเทศเกาหลีใต้เลย

ในปัจจุบันรถรางนั้นหาดูได้ยากมา มีเพียงเปียงยาง กับชองจินเท่านั้นในคาบสมุทรเกาหลีที่ยังมีระบบรถรางเหลืออยู่ (ชองจิน ก่อตั้งระบบรถรางขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1999) สำหรับรถรางเปียงยางนั้น มีไว้สำหรับขนส่งมวลชนของคนเกาหลีเหนือเท่านั้น ไม่อนุญาตให้นักท่องเที่ยวชาวต่างชาตินั่ง