การแก้ไขในข้อสำหรับการบาดเจ็บแบงคาร์ตมีอัตราสำเร็จสูง กระนั้น เกือบหนึ่งในสามอาจต้องได้รับการผ่าตัดแก้ไขเพิ่มเติมเพื่อรักษาความไม่มั่นคงที่จะยังคงอยู่ (continued instability) หลังการผ่าตัดแรก อัตราการต้องผ่าตัดแก้ไขนี้เพิ่มขึ้นในกรณีที่อายุต่ำกว่า 20 ปี[7] การผ่าตัดแก้ไขสามารถใช้วิธีส่องกล้องเข้าทางข้อ หรือผ่านหัตถการลาทาร์เจ็ตซึ่งลุกลามและต้องผ่าเปิด[8] วิธีหลังนี้มีแนวโน้มในการเกิดกระดูกเคลื่อนซ้ำต่ำ แต่อาจมีระยะการเคลื่อนไหวที่ลดลงหลังการผ่าตัด[9]